Симболот на ФК Вардар, местото каде што израснале многу скопјани, стадионот во градскиот парк на главниот град, познат како ,,Градски". Местото на кое што нашиот миленик ја пишуваше својата историја, каде што паднаа големи фудбалски имиња, овде илјадници срца се исполниле со радост и тага. Домот на Вардарци! Стадионот е отворен во 1947, но изградбата на денешниот изглед започнала во 1978 година, откако една година предходно јужната трибина била проектирана од архитектите на ,,Бетон" Драган Крстев и Тодорка Мавкова. Изградбата траела две години и тоа претставувало ликот на ,,Градски" се до 2008 година, кога е урната северната трибина, и на нејзино место се почнува со изградба на нова трибина, која била идентична на јужната. Следната година на 2 август новата трибина е пуштена во употреба и веќе кон крајот на годината се почнува со изградба и на трибините позади гол, односно источната и западната трибина, а кон крајот на годината започна и обновата на јужната. Следната година примарната цел е остварена и новиот стадион е целосно изграден, со што се преминува на следната фаза, реконструкција на атлетската патека и теренот кој добива одлични услови за игра. Подтрибинскиот простор е исто така среден во оваа фаза, а од минатата година, започнато е и надворешното уредување на стадионот, поставувањето на фасадата. Стадионот поседува и свои простории кои ќе бидат наменети за спортските федерации и комерцијални цели. Дали воопшто Вардар ќе добие своја просторија? Дали е возможно клубот да нема просторија каде што ќе ги чува своите трофеи, продава реквизити од клубот итн. Цела среќа што фановите добија каков - таков фан шоп оваа година во СЦ ,,Јане Сандански''. Несфатливо е што додека другите клубови во поранешна СФРЈ си добија свои стадиони, Вардар нема ни своја трофеј - сала, а згора на тоа и го изнајмува стадионот.
Денес, стадионот е преименуван во ,,Национална Арена Филип II" и има капацитет од 36 400 седишта, посебна чест ни е што стадионот за прв пат најмногу се наполни на мечот Вардар - Бате Борисов во рамките од квалификациите за лигата на шампионите кога Вардар се обиде да постигне гол за елиминирање на гостинот кој допатува со предност од 3:2 остварувајќи ја со два погодоци во самиот фининш на мечот откако Вардар водеше на гости со 2:1, сепак резултатот во Скопје остана оној почетниот 0:0 па тоа им беше сосема доволно на гостите да се вратат како победници. Вардар на реновираниот стадион одигра уште еден меч во квалификациите со Стеауа, но Вардарци немаа шанси на овој двомеч, вреди да се спомне дека имавме чест да го нагостиме и тимот од Гелзенкирхен, откако тимот на Шалке позитивно одговори на нашата покана. На стариот Градски стадион Вардар имаше успешно европско лето во сезоната 2002/2003 елиминирајќи ја ЦСКА Москва со голот на Вандеир за победа на Вардар од 1:0 и пласман во наредното коло, а во ова коло со неправеден гол бевме елиминирани од Спарта Прага. И желбата за велгување на Вардар во европската елита, остана само сон за црвено - црните.
Вардарци во првата лига на СФРЈ
На овој стадион се одиграа уште голем број на интересни натпревари кои оставија белег во клупската историја на Вардар, поготово на оние натпревари во тогашната лига на СФРЈ, кога Вардар е рамо до рамо со ,,големата на четворка '' на Југославија. Вреди да се спомне сезоната 1986/87 кога Вардар за прв пат станува шамион на СФРЈ, во таа сезона Вардар на Градски ја има победено тогаш моќната Црвена Звезда и најтрофејниот југословенски тим со 1:0 со голот на Чедомир Јаневски во 61 минута од пенал. Таа сезона Вардар на Градски ги победи и Осиек, Раднички, Динамо Винковски, Челик, Динамо Загреб, Железничар, Приштина, Сутјеска, Спартак, Хајдук, Сараево, победувајќи го со пресврт, откако на полувреме е 0:2 за гостите од Босна, Вардар успева со три погодоци во второто полувреме да дојде до победа од 3:2, во таа сезона Вардар во Скопје славеше и против Слобода и Риека. Впрочем скоро сите тимови од поранешната југословенска лига ,,паднаа'' на Градски. Штета е што Партизан тимот од моќната ,,четворка" на Југославија останува непоразен таа сезона. Сите овие тимови се големи имиња на овие простори, и во тоа време, било празник на фудбалот во Македонија кога тие ќе гостувале во Скопје, затоа и се полнел Градски во тоа време, наместо нив денес гостуваат екипи без навивачи, без некоја посебна историја во минатото, екипи без фудбалски дух. Па Градски ,,зјае'' кога ќе треба да нагости тимови како Турново, Гостивар, Боговиње, Ренова, следната година може во десетката на првата лига ќе земе учество и тимот на Врапчиште. Колку публика може да се очекува на вакви натпревари? Без понижување на споменатите клубови, но веќе кога нема натпревари со клубовите од поранешната СФРЈ лига и формирање на балканска лига како што тоа е ,,Аба'' ко кошарката и ,,Сеха'' лигата, во ракометот, многу фалат македонските клубови препознатливи за нашиот фудбал, искрено се надеваме дека некогаш повторно ќе заиграат во првата лига, Победа, Беласица, Тиквеш итн. затоа што голема штета е во првата лига да учествуваат клубови од места со по 5 000 жители, а фудбалски градови како Прилеп и Струмица да немаат клуб во првата лига, дури на прагот и на целосно згаснување да се наоѓаат, би ги наброиле и Куманово, Охрид и Кавадарци. Се по извесно е дека од следната година и Тетово ќе нема свој македонски клуб во првата лига, а Напредок е на прагот да биде заменет со Зајас. Каква ли фудбалска иднина не очекува? Можеби мали добри промени ќе имаме од следната сезона со очекуваното влегување на Слога, (сега како Шкупи) во првата лига и враќањето на големото скопско дерби, кое веќе долги години е избришано од фудбалскиот распоред во Македонија, а понатаму можеби ќе имаме и специјален пост за ова дерби како најава и увертира за следната сезона. Можеби баш на овој натпревар ќе се наполни нашиот Градски нешто повеќе од изминативе години.
Ваши коментари или да напишете како било во минатото, што фали да се полни Градски на натпреварите на Вардар, слободно споделете со нас!
Песната на Комити:
Јас не знам како е во Лига Шампионите
и сум заборавил на полн Филип Втори цел
Ќе дознаеме ли наскоро, со неколкуте траснфери во Вардар и полека но сигурно создавање на европски Вардар и желбата за враќање на старите патеки на нашиот најтрофеен клуб во Македонија, ќе се полни ли повторно градскиот парк во Скопје со Вардарци, ќе се веат ли црвено-црните знамиња, ќе се пеат ли повторно песни за Вардар?
Пачовски е играч кој е добро познат на Македонската јавност. Станува збор за голманот кој веќе долги години е дел од Македонската репрезентација и голман кој после 5 и пол години се враќа во составот на Вардар. Роден е во Битола и ги има поминато младинските школи на нашиот ривал Пелистер. Од 17 годишна возраст е дел од нивниот сениорски клуб, а после неколку години оди на позајмица во Илионис. Својата најголема афирмација ја доживува како голман на Работнички, во годините кога нашиот градски ривал беше спонзориран од Трифун Костовски и имаше најсилен состав во првенството. Со своите настапи во Работнички, Пачовски на 24 години дебитира за Македонската репрезентација на пријателскиот меч со Турција. Од тогаш има 36 настапи во дресот на репрезентацијата, а во последните години е капитен на истата. После блескавите настапи во Работнички, со преминувањето на Трифун Костовски во Вардар, Пачовски дебитира и за нашиот клуб во сезоната 2008/2009. Како и целокупниот состав, така и Пачовски не се прослави баш највеќе во дресот на Вардар. Играчите беа преплатени, имаа одлични услови за игра, но по одличниот старт во првенството, ги зафати голема криза и долго време чекавме на победа, нешто што се одрази врз конечниот пласман. Интересно, на мечот против Милано на Градски (2-4 за Милано), Пачовски постигна гол од пенал, но потоа прими гол по негова вина кога го погоди во грб еден од нашите дефанзивци, топката се одби до осамениот Глигоровски, кој стрелаше во нашата мрежа. Неговата следна екипа беше Белгиски Беершот, каде што Томе се задржа 3 сезони и забележа 50-тина настапи како стандарден прв голман во составот, за потоа да премине во Мехелен, каде за 2 сезони запиша 40-тина настапи. Мора да се напомене дека Пачовски имаше големи проблеми со повредите во изминатите години во Белгија и среќата не беше баш на негова страна. Сега му посакуваме повеќе среќа на тоа поле, и секако подобри настапи од првиот пат кога го носеше нашиот дрес. За разлика од младите голмански имиња кои се споменуваа како можни засилувања на Вардар, Пачовски е проверен квалитетен голман, веројатно најдобриот кој го има Македонија во моментов. Голема ќе биде конкуренцијата меѓу него и Павловиќ и може да се каже дека на голманската позиција сме класи над другите екипи од првенството. Интересно е дека Пачовски се стекна со УЕФА Б тренерска лиценца и јасно искажа дека по завршувањето на голманската кариера, ќе заплови во тренерски води.
2. Горан Попов (лев бек, 30 години)
Попов е играчот кој потпиша за Вардар уште пред неколку месеци и веќе одамна им е на располагање на нашиот стручен штаб, само што немаше дозвола за настап во есенскиот дел, бидејќи не го потпишавме во законските рокови. Попов е уште еден одиграчите кои излегоа во најдобрите години на Струмичка Беласица. На 18 години дебитира за тимот од Струмица, а потоа ја почнува својата интернационална кариера во Грчките Продефтики и славниот АЕК. Потоа оди во Црвена Ѕвезда каде што не добива шанса и на полусезона му е понуден на Вардар на шестмесечна позајмица. Тогашниот спонзор на Вардар, Слободан Вујчиќ - Брацо решава дека на Вардар не му се потребни играчи на позајмица, па пробува целосно да го откупи Попов. Трансферот не успева, па Попов оди на позајмица во Одра, за потоа да потпише во Грчки Егалео. Кариерата почнува да му оди во нагорна линија откако потпишува за Холанскиот Херенвен, клуб во кој прераснува во одличен играч, нешто што му носи трансфер во Динамо Киев. Попов уште на почетокот ја добива стандардната улога во првиот состав на Украинскиот великан, за во 2012 да биде позајмен во Премиерлигашот Вест Бромвич Албион. Стана третиот Македонец кој заиграл во Премиер лигата после Христов кој играше за Барнсли и Шаќири кој истотака го носеше дресот на ВБА. Попов имаше проблеми да дојде до првиот настап за ВБА, но откако почна да игра стандардно, ја оправда довербата на тренерот, а стана и миленик на навивачите кои дури му посветија и песна. Кариерата во Англија му тргнува во надолна линија откако на мечот против Тотенхем, го плука противничкиот играч Кајл Вокер, потег по кој го губи местото во првиот состав на ВБА. По крајот на сезоната потпишува уште едно годишна позајмица во јули 2013 година, но во целата сезон а 2013/2014 настапува само на 2 натпревари во Премиер лигата, од кои во едниот влегува како резерва. По крајот на сезоната се враќа во Динамо Киев, но го раскинува договорот и доаѓа во Вардар. Одигра и еден меч за Вардар Б во изминативе неколку месеци. Во репрезентацијата дебитира во 2004 година, и на 46 мечеви постигнува 2 погодоци. Пред неколку години беше сметан за еден од најдобрите играчи во целиот состав, а беше неприкословен на својата позиција. Препознатлив беше по одличното изнесување на топката во противничката половина, па иако има улога на дефанзивец, сепак беше опасен и по противничкиот гол. И кариерата во репрезентацијата му оди во надолна линија откако влегува во конфликт со селекторот Чедо Јаневски, по слабото издание на дуелот со Хрватска. Отстранет е од репрезентацијата заедно со Ристиќ и повеќе не добива шанса да заигра за истата се додека е селектор Јаневски. По заминувањето на Јаневски, Попов е одново повикан во репрезентацијата, но поради повреда ги пропушта настапите во тековниот квалификациски циклус. Од додесгашното искуство, добиваме квалитетен, но играч кој често влегува во конфликти. Неговото носење за Вардар е меч со две острици. Од една страна добиваме играч кој сигурно ни носи голем квалитет во пресрет на Европските натпревари, но од друга страна се надеваме дека нема да има некој нов конфликт помеѓу него и некој од останатите играчи или стручниот штаб.
3. Стефан Спироски (средина, 24 години)
Уште еден од засилувањата кое е дете на ФК Пелистер. На 17 години дебитира за Битолскиот клуб и во две сезони прераснува во лидер на нивната средина. Тоа му отвара пат да потпише за екипа од странство. Се решава за Борац од Чачак, клуб во кој останува во наредните 4 сезони. Како предводник на средината на младинската репрезентација, јавноста има големи очекувања од него, и мора да признаеме дека сме прилично разочарани за текот на неговата клубска кариера особено што беше на тестирање во Германскиот Енерџи Котбус, а за него имаше заинтересираност и од Ханза Рошток. Веруваме дека ако останеше да игра во некој од подобрите Македонски клубови, многу повеќе ќе напредуваше, отколку што напредуваше по неговото заминување во Српската прва лига. Со Борац Чачак игра и во втората Српска лига, една полусезона минува на позајмица во Работнички, а кариерата потоа ја продолжува во втората Бугарска лига, во клубот на Берое од Стара Загора. Откако ги минува сите возрасни селекции на Македонската репрезентација, одигрува и 8 мечеви за сениорскиот тим. Беше дел од составот и на последните репрезентативни натпревари на А селекцијата. Трансферот во Вардар е последната шанса за Спировски да го оправда талентот кој го поседува и да прерасне во лидер на средината во репрезентацијата. Несомнено е дека има талент, а време е истиот да го демонстрира на теренот. Се надеваме дека ќе ги исполни очекувањата и конечно Дашијан ќе добие помош на средината од теренот, со што Вардар би добил да опасни играчи во средината од кои би стравувала секоја одбрана.
4. Дејан Блажевски (напад/лево крило, 29 години)
Дејан Блажевски или популарниот Шиле е единствениот играч кој потекнува од младинските погони на нашиот клуб. Но, иако е дел од нашата младинска школа, сепак прв сениорски клуб му е Битолски Пелистер. Во Пелистер останува две сезони во кои е стандарден првотимец. За разлика од останатите засилувања, во сениорските клубови Блажевски дебитира на 20 години и својот "бум" во кариерата го доживува малку подоцна. По одличните две сезони во Пелистер во кои е стандарден првотимец, заминува во Грција, каде што 4 сезони е стандарден првотимец во три различни Грчки клубови. На 27 години е на прагот на враќање во Македонското првенство. Добива понуди од неколку клубови, но се решава да замине во екипата на Турново. Таму е вистински лидер на тимот, робусен и корпулентен играч кој игра и како лево крило и како напаѓач. Со 18 погодоци е најдобар стрелец во првенството и му го носи најголемиот успех на Турново, односно втората позиција во Македонското првенство. Турново со него го има и првиот настап во Европски рамки и е на прагот да го елиминира Хајдук, Од Хрватскиот клуб се изненадени од неговата игра и пројавуваат интерес за негово потпишување. но сепак до крајот на полусезоната останува во Турново. Одново е нивен лидер со 19 погодоци на 18 дуели. Во таква форма можеше и мораше да потпише за многу подобар клуб, но се реши за трансфер во Азербејџан, во екипата на Ланкаран. За една година постигнува 3 гола на 19 дуели. Се надеваме дека не ја има истата форма како Ивановски откако се врати од Казахстан, затоа што во таква форма не би ни бил многу од корист. Сепак, за разлика од Фичо, Блажевски е играч кој повеќе е индивидуалец и веројатно побрзо би си ја вратил препознатливата форма. И покрај одличните настапи, за репрезентацијата има само 2 настапа во кои постигна еден погодок на пријателската против Полска. Блажевски е одлично засилување, особено ако нашата управа го планира на левата крилна позиција. Всушност требаше да го доведеме уште пред да заимне во Азербејџан пред една година. Одлично е што можеме да го користиме и како играч во нападот.
Како останати засилувања се очекуваат и некое засилување од Бразил, како и репрезентативецот Мирко Ивановски. Мирко би дошол одлично во нападот, особено што ни фали играч од негов тип, брз играч кој сам може да заврши една акција, без да чека да му сервираат топка пред гол. Во случај да дојде Мирко Ивановски, во очекување сме стартните 11 за следната полусезона да бидат:
Асани би морал да игра како стартер поради правилото за еден играч под 21 година во составот во првото полувреме. Секако, овој состав би доживеал и некои варијации. Деспотовски може да игра место Спировски, ако не дојде Мирко Ивановски, може Фичо или Петковски да играат напад, или пак Блажевски напад, Асани лево крило, Петров десно.
После сите засилувања, останува прашањето дали Сергеј Андреев е достоен тренер за еден ваков состав?
Често се оддава признание на оние кои најдобри во една календарска година, па и ние веќе направивме анкета со која фановите ќе го изгласаат најдобриот поединец од екипите на СД Вардар, но интересно е да се види кои се играчите кои не ги исполнија нашите очекувања во 2014 година. Целта е да се издвојат играчите од кои се очекувало многу, а прикажале малку. Нема да набројуваме играчи кои не се квалитетни, бидејќи има разлика помеѓу играч кој не го бидува и играч кој имал потенцијал, фановите очекувале да го дигне квалитетот на играта, но на крајот не добиле ништо од очекувањата.
Ќе почнеме од фудбалската екипа. Во пролетната полусезона имаше неколку играчи кои потфрлија во нивната игра, но искрено и не очекувавме многу од нив. Ќе тргнеме од "засилувањата" Трниниќ и Ловречич. Доколку Ловречич имаше мечеви во кои покажа барем мало фудбалско знаење, Трниниќ беше најголемата утка во ланската сезона. Можеби најбавниот играч кој сме го виделе во нашето првенство. На негова душа одат голем дел од головите, а притоа вреди да се напомене дека нашиот тренер и покрај се го играше на голем дел на натпреварите и тоа неколку пати на неприродна позиција.
Играчот од кој сите очекувавме многу со оглед на неговиот минат настап во клубот е напаѓачот Филип Ивановски.
Фичо се врати после неуспешната одисеја во Казахстан и сите очекувавме дека одново ќе биде главната алка во нашиот напад и дека ќе ги тресе противничките мрежи на секој натпревар.
Најпрвин пропушти неколку натпревари поради повреда која ја влечел од претходно. Но, и по неговото враќање на терените се уверивме дека Фичо е светлосни години далеку од формата која ја имаше пред да го напушти Вардар. Бавно движење во нападот, слаба реализација, никаква опасност за противникот доколку прими топка вон шеснаесетникот, доколку не му се намести гол на тацна, Фичо нема никаква улога во играта, а единствено нешто што ќе се памети е прекрасниот гол кој му го даде на Турново во минатата сезона. Во тековнава сезона дури го загуби местото во почетниот состав, откако на неколку мечеви не ја оправда довербата на тренерот, и тогаш разиграниот Филип Петковски му го превзеде местото во стартните 11.
Ивановски во сезоната 2011/12 постигна 24 погодоци во дресот на Вардар и беше најдобар стрелец во лигата. Во календарската 2014, односно во пролетната полусезона од минатата фудбалска сезона и тековната есенска полусезона, Ивановски постигна само 9 погодоци, што е скоро три пати помал учинок.
Според нас, Фичо направи катастрофална грешка со напуштањето на Вардар. Ќе беше наш лидер во Европа, ќе беше наш лидер и во новата сезона, а ќе му беа отворени и вратите за настап во репрезентацијата. Освен од финансиски аспект, остана без никакви придобивки од заминувањето во странство. Притоа, во моментов е светлосни години далеку од дресот на Македонската репрезентација. Иако посакуваме да го видиме стариот Ивановски кој одново би бил наша ударна игла во нападот, сепак од сегашен аспект сме скептици дека тоа ќе се случи некогаш.
Вториот напаѓач кој тотално разочара е засилувањето од Украинскиот Шахтјор, Артур Миранјан. На сите ни е јасно дека на Вардар му недостасува тип на напаѓач кој е различен од Ивановски и Петковски кои се добри во играта со глава и кои постигнуваат голови во акции кои треба други да ги изработат. На Вардар му треба напаѓач кој поседува голема брзина и добар дриблинг со кој и самиот би правел дар-мар во противничката одбрана, а не да чека некој друг да му направи добра позиција за погодок. Како таков тип на напаѓач беше најавуван третиот Ерменец кој го засили Вардар. Најавуван како најдобар младинец во академијата на Шахтјор, сите очекувавме многу од него, особено што Вардар како клуб плати за да го доведе, нешто што ретко се сучува. Ако Хабарџумијан и Дашијан ни дојдоа како "кец на десетка", нивниот сонародник воопшто не се прослави. Миранјан доби минимална миниутажа во која и онака не покажа апсолутно ништо. Не видлив на теренот во сите минути кои ги доби од тренерот Андреев. Воопшто не успеа да се наметне кај тренерот, а од тоа што го видовме не знам само од каде дојдоа информациите дека се работи за брз играч кога на теренот видовме нешто сосема спротивно. Очекуваме да го напушти клубот во најбрзо време.
На ракометно поле имавме одлични резултати во изминатава година и сите играчи беа на ниво. Единствениот од кого сме разочарани е голманот Страхиња Милиќ. Џамбо не не разочарал со неговото залагање на теренот, но од играч од кој се очекува голем напредок особено кога го има Штербик како великан од кого може многу да научи, разочарувачка беше неговата стагнација во кариерата, како и однесувањето вон теренот. Милиќ се помалку добива шанса кај Раул Гонзалес, па ако лани барем беше стандарден чувар на мрежата во ракометната регионална лига, сега покрај Штербик нема шанси да брани во лигата на шампионите, но и во СЕХА лигата е втор избор после Ангелов. Остана како црна дамка казната која ја доби од раководството на клубот, откако еден месец беше под суспензија поради непрофесионалното однесување во Српскиот национален состав. На млад играч со голем потенцијал за напредок во иднината, не смее да му се случи да го затекнуваат пијан на репрезентативните собири, па макар што не планирал повеќе да биде дел од репрезентацијата. Само со макотрпна работа може да напредува и веруваме дека ја сфати грешката, па во иднина во полн потенцијал да го видиме како прв избор на голот на РК Вардар.
Доколку кај мажите нема многу играчи кои разочарале, кај жените имаме неколку помеѓу кои би бирале. На крајот одбравме две, од кои бевме највеќе разочарани.
Јованка Радичевиќ сметаме дека е најголемо разочарување од сите играчи на екипите од СД Вардар во календарската 2014 година. Македонската снаа, најдоброто десно крило на светот во моментите кога потпиша за Вардар, доживеа голем пад во играта во оваа година. Есенската полусезона од минатата сезона 2013/2014 Јока беше можеби и најдобриот играч во нашиот дрес, редовно мечевите ги завршуваше како најдобар стрелец, па беше и еден од најголемите виновници што натпреварите во првата фаза ги завршивме на првото место. Тогаш следуваа настапите во дресот на Црна Гора на минатото светско првенство, првенство по кое Јока не успеа да ја врати својата форма. Не можевме да ја препознаеме на натпреварите од пролетната полусезона од минатата сезона. Многу од фановите бараа да биде ставена на клупата на резерви, па Костјукова се повеќе добиваше шанса. Иако беше избор број еден на Кастратовиќ, сепак никогаш не ја видовме во препознатливата форма. Секако дека има ракометарки кои во календарската 2014 година изиграа на пониско ниво од нејзе, но сепак од Јока ние очекуваме да биде лидер на екипата заедно со Лекиќ, а не да има само минимален придонес во играта, да ги нема нејзините препознатливи влезови од крило, па да не збориме и за контрите кои беа нејзин специјалитет, а сега се веќе минато. Последните натпревари во дресот на ЖРК Вардар и натпреварите во дресот на Црна Гора (каде што на неколку мечеви принудно играше и како пикер) ни даваат надеж дека сега ќе видиме пресврт спортивно на минатиот. Ако после минато СП, Јока се врати во многу лоша форма, сега се надеваме дека после тукушто завршеното ЕП ќе ја видиме вистинската сила на Радиќевиќ.
Тука ја вбројуваме и Ања Алтхаус. Ѓокиќ имаше одлична сезона во дресот на ЖРК Вардар, но по крајот на сезоната реши да стави крај на кариерата. Никој не ни помислуваше дека премногу ќе ни недостасува во новата сезона, бидејќи управата на Вардар реагираше брзо и се засили со Германската репрезентативка, познатиот пикер на Турингер, Ања Алтхаус. Веќе во составот ја имаме Бегоња Фернандез како специјалист во одбраната, па очекувавме дека Алтхаус ќе ја замени улогата на Ѓокиќ во нападот. Сепак, добивме уште еден ист тип на пикер кој подобро игра во одбрана отколку во напад. Бегоња заработи тешка повреда и ќе биде надвор од теренот до крај на сезоната, па останавме само на Алтхаус во нападот. Германката во 6-те настапи во лигата на шампионите, постигна само еден погодок во нашиот дрес иако најчесто она беше изборот на Кастратовиќ во моментите кога бевме во напад. Немаше правење на простор за бековите од нејзина страна, ниту пак многу изнудени пенали што е одлика на пикерите. Ќе мора да се поправи во нападот, бидејќи Вардар нема друга опција освен младата Гакидова која засега сеуште не е вистински избор за во лигата на шампионите.
Во кошарката највеќе разочара играчот од кого сите очекувавме дека ќе ја подобри играта под кошевите и со неговото потпишување во пролетниот дел на сезоната 2013/2014 потајно се надевавме дека ќе избориме опстанок во првата лига. Драган Керкез, центарот од Србија, веќе имаше настап во дресот на КК Вардар кога беше лидер на екипата пред две сезони. Истото го очекувавме и сега, но за жал видовме нешто сосема спортивно. Не можеше да се препознае играчот кој доминираше под кошевите, често беше натскокуван од пониски играчи, брзината му беше најголем проблем, утнуваше чисти положувања, а во еден наврат промаши и забивање, иако беше сам пред обрачот, додека во одбраната беше тотално неупотреблив, откако играчите кои ги чуваше му бегаа по рекетот и постигнуваа лесни поени откако противникот ќе направеше вишок. Преслаб настап имаше и во клучниот натпревар против Фени, па често главен центар ни беше ветеранот Кралевски. Керкез веќе не е дел од Вардар, а ако ништо друго ќе остане запаметен како човек кој ги обожаваше навивачите на КК Вардар и беше голем пријател со нив.
Во деновите пред новата 2015 година, спроведуваме анкета со која би го избрале најдобриот играч на екипите од СД Вардар (екипните спортови). Во прилог на анкетата ви ги претставуваме кандидатите за кои сметавме дека треба да се најдат на листата.
1. Артак Дашијан (ФК Вардар)
Сезонава Вардар се засилии со двајца репрезентативци на Ерменија. Артак Дашијан е 25 годишен играч од средниот ред кој практично беше моторот на екипата во оваа полусезона. Често пати знаевме да кажеме дека доколку "му оди" на Дашијан, ќе "му оди" и на Вардар. На дебито на Градски против Шкендија ги воодушеви сите гледачи, покажувајќи дека е класа за нашето првенство. Постигна 4 погодоци за Вардар во првенството и еден погодок во купот, но што е најважно имаше и солиден број на асистенции. Често пати противниците својата тактика ја кроеа за да го задржат него, а со оглед на тоа што целиот товар за организација на играта паѓаше на него, во случаите кога ќе успееа да го затворат, Вардар се мачеше да дојде до позиција за гол. Како и останатите и тој имаше мечеви во кои беше невидлив, но сепак со добрата форма и прикажаното заслужи да се најде на листата.
2. Бобан Грнчаров (ФК Вардар)
Слично како и Дашијан, така и Грне го засили Вардар во новата сезона. Повратникот во Вардар одигра добра полусезона и беше столбот во нашата одбрана. Вардар прими само 7 гола во првенството во сезонава, а најголеми заслуги за тоа одат токму зад името на Грнчаров. Тоа што ни недостасуваше минатата сезона кога имавме многу променлива игра на играчите од одбраната, беше надополнето со неговото доаѓање. Покрај одбранбените задачи, постигна и 2 погодоци во пренството и 1 во купот.
3. Јасир Асани (ФК Вардар)
Асани е ставен на листата пред се поради добрите настапи во пролетната полусезона од сезоната 2013/14. Во целата таа катастрофална полусезона на тимски план, единственото неговото откритие беше светлата точка во тимот. Одигра неколку одлични мечеви, постигна важни погодоци, а потоа се повреди и во тие моменти падна и играта на клубот. Сезонава имаше слаб старт, но како одминуваше времето врати задоволителна форма и постигна истотака неколку важни погодоци. Во календарската 2014, Асани е најдобриот стрелец на ФК Вардар.
4. Игор Карачиќ (РК Вардар)
За Карачиќ не треба да се трошат многу зборови. Момчето кое го донесе Вујо како тотален анонимец, прерасна во еден од најдобрите светски средни бекови. Продорен играч, со одлично изработен удар од зглоб. Игор беше еден од најзаслужните за ланскиот најголем успех на РК Вардар во ракометната лига на шампиони, постигнувајќи 69 погодоци во сезоната. Во СЕХА лигата постигна 12 погодоци во фајнл-форот одигран во Нови Сад и беше еден од најзаслужните за втората титула во регионалното натпреварување. Беше меѓу најдобрите стрелци и во дуелите од Македонското првенство, Во новата сезона имаше неколку послаби натпревари во почетокот, но потоа прерасна во вистински лидер на екипата, играч околу кој се врти се. На најважните мечеви беше најдобар во нашиот состав и досега има постигнато 40 погодоци.
5. Арпад Штербик (РК Вардар)
Многумина велат дека ако Арпад беше дел од нашиот состав во минатата сезона, сега веќе ќе имавме запишано едно учество во фајнл-форот од лигата на шампионите. Не сакаме да го минимизираме придонесот на останатите голмани, но сепак со доаѓањето на Штербик добивме светска класа на голманската позиција. Тоа најдобро се виде на мечевите со Цеље на гости и со Рајн Некар во Јане Сандански, каде што благодарение на неговите одбрани екипата дојде до максимални 6 бодови. Од Арпад допрва се очекува најдоброто, кое се надеваме ќе го видиме во нокаут натпреварите. До пред некоја година можевме само да сонуваме да имаме ваков великан на нашиот гол, но сега веќе бараме да даде уште повеќе од себе на теренот за да ни донесе нови успеси во ЛШ.
6. Тимур Дибиров (РК Вардар)
Дибиров беше право откритие во минатата сезона 2013/14. Со неговата атрактивна и брза игра придонесе да стане миленик на навивачите на Вардар и секогаш да се скандира неговото име. Иако на последните мечеви од ЛШ во минатата сезона не одигра на нивото како што сме навикнале, сепак се искупи со натпреварите во СЕХА лигата каде што беше најефикасен во фајнл-форот, натпреварите во Македонското првенство и куп, како и со натпреварите одиграни во тековнава сезона. Во минатата сезона беше најдобар стелец на РК Вардар во ЛШ со постигнати 72 погодоци, а и во тековнава сезона има највеќе погодоци од сите Вардарци, постигнувајќи 51 погодок со кој е на делба на шестата позиција. Веќе сме навикнати да го гледаме во идеалнаа седморка на колото во ЛШ или пак на листата за најатрактивен погодок, а во минатата сезона го освои и признанието за најдобро лево крило во ЛШ.
7. Андреа Лекиќ (ЖРК Вардар)
Најдобрата светска ракометарка за 2013 година беше една од најзаслужните за бронзениот медал на ЖРК Вардар во лигата на шампионите. Лекиќ повлекуваше кога е најтешко и само благодарение на нејзината одлична игра и индивидуални погодоци, успеавме да се пласираме во фајнл-форот во Будимпешта. Таму, ракометарките на Будуќност знаеа по кого да удрат највеќе, но и покрај претпрените удари беше најдобра во нашиот состав постигнувајќи 6 погодоци. Гол помалце постигна во мечот за бронзата, за на крај со 79 погодоци да заврши како втора на листата на стрелци во сеоната 2013/14. Покрај големиот број на погодоци, често пати знае и одлично да асистира. И во новата сезона во која ЖРК Вардар игра во стилот топло-ладно, Лекиќ е стрелец на 20 погодоци во ЛШ и е втора по број на голови во нашиот состав.
8. Ина Суслина (ЖРК Вардар)
Стариот мајстор на нашиот гол имаше исклучително добра календарска 2014 година во дресот на нашиот клуб. Во минатата сезона добиваше подеднаква минутажа со Лејно, па и двете беа за пофалба со нивните одбрани и имаа големо влијание врз успехот на нашиот женски ракометен колектив. Меѓутоа, по повредата на Лејно, Суслина остана прв избор на Кастратовиќ во новата сезона и брилијантно ја искористи шансата. Суслина на дел од мечевите достигна и до 30 одбрани што ретко се гледа во ракометниот свет, и ако успесите за головите одат зад Лекиќ и Пенезиќ, тогаш дел од победите одат само на заслуга на Суслина. Младите голманки можат многу да научат од искусната Ина, која секој меч игра со срце и се радува максимално на секоја остварена интервенција.
9. Андреа Пенезиќ (ЖРК Вардар)
Подолго време размислуваме која да биде третата ракометарка на ЖРК Вардар која би ја номинирале на листата за најдобар играч и изборот падна на Андреа Пенезиќ, засилувањето на левата бековска позиција кое пристигна во новата сезона. Со 37 погодоци е убедливо најдобар стрелец на ЖРК Вардар во ЛШ, а и голем дел од асистенциите одат зад нејзиното име. Лошите игри на составот во новата сезона не влијаеа врз нејзината игра и ако некој треба да биде заслужен и за оние бодови кои ги освоивме сезонава, тоа е Пенезиќ. Се надеваме дека со истата игра ќе продолжи и во втората рунда на натпреварувањето, а незиниот пример ќе го следат и останатите, па зошто да не го подобриме успехот од минатата сезона.
10. Ѓорѓи Кочов (КК Вардар)
КК Вардар во минатата сезона отпадна од првата кошаркарска лига и ретки беа оние кошаркари кои ги одиграа на ниво натпреварите од пролетната полусезона. Еден од нив беше Ѓорѓи Кочов, кој беше предводник на екипата во минатата сезона. Плејмејкерот на Вардар повеќе сака да ги разигрува останатите соиграчи откако претходно ќе ги навлече противниците, отколку да постигнува поени, иако и тоа му е добра страна во играта. Симпатиите на навивачите особено ги привлече откако е единствен од првата петорка на Вардар кој остана во составот и за новата сезона во третата кошаркарска лига на Македонија. Тука Кочов е без конкурекција, со оглед на противниците кои се класи зад него. Неговите асистенции се главна причина зошто неговите соиграчи постигнуваат по 30-тина поени и е еден од најзаслужните за првата позиција на полусезоната.
11. Фриско Сендиџ (КК Вардар)
Ако некој донесе мала надеж дека можеме да го избегнеме отпаѓањето во сезоната 2013/14 тоа беше дефинитивно Американецот Сендиџ. Уште во првиот натпревар го подигна нивото на играта на целиот тим, а придонесе за неколку победи кои ги остваривме во пролетната полусезона. Имаше одличен натпревар и во решавачкиот дуел со Фени, но сепак загубивме во продолжението. Иако само неколку месеци беше член на клубот, сепак остави трага кај навивачите, кои често го скандираа неговото име. Да го имавме од стартот на минатата сезона, ќе имавме голема шанса да опстанеме во лигата.
Покрај горенаведените играчи би сакале да ги пофалиме уште некои играчи кои за жал не се најдоа на анкетата, само за да нема преголем број на имиња од одредени состави од СД Вардар. Го ставивме максималниот лимит на 3 играчи од екипа...
Би сакале да ги пофалиме Алекс Душебаев за одличните игри во нашиот дрес, Алем Тоскиќ кој постојано остава срце на теренот, Амандин Лејно која беше брилијантна на голот на ЖРК Вардар во пролетната полусезона од сезоната 2013/14, Хофханес Хамбарџумијан кој конечно донесе квалитет на десната бековска позиција во ФК Вардар, постигна неколку погодоци, асистираше и истотака е еден од моторите на екипата, Ана Ѓокиќ која замина во пензија и со нејзиното заминување воочивме колку значела на пикерската позиција во женскиот ракометен тим, Влатко Гроздановски кој по повредите на Глишиќ и Љамчевски, одлично го покри нивното отсуството на за него неприродната лева бековска позиција, како и Мартин Петровски кој е најдобар стрелец во КК Вардар во тековната третолигашка сезона.
Веруваме дека ретко кој знае дека одбојкарскиот клуб Вардар е најуспешниот клуб од нашето спортско друштво за време на Југославија. Постојан учесник на првата Југословенска лига од 1967 година се до распадот на Југославија (со исклучок на сезоната 1967/1968), шампион на Југославија во сезоната 1975/76, освојувач на купот во сезоната 1979/80, како и освојувач на четвртото место во одбојкарската лига на шампиони во сезоната 1976/77.
Одбојката всушност претставува екипниот спорт во кој Македонија имала најголеми успеси, со оглед на тоа што низ историјата неколку Македонски тимови се натпреварувале во првата лига. Во првата сезона во 1945 година, преставник на Македонија бил ОК Битола, тим кој испаѓа од лигата, по што Македонија чека 22 години за да добие своја екипа во најреномираната Југословенска лига.
Одбојкарскиот клуб Вардар во почетокот на 60-тите години почнува со селекција на младински состав кој понатаму би бил лидер во Југословенската лига. Во клубот се работи професионално, тренинзите се интензивни, организира турнеи во странство, а во 1961 година како шампион на Македонија, губи квалификации од Сараево за влез во првата Југословенска лига. Конечно во 1967 година Вардар се пласира во првата Југословенска лига, но завршува како последен и веднаш испаѓа во втора лига. Само после една година се враќа во првата лига откако во баражот е совладана екипата на Суботица и игра во истата се до распадот на Југославија. Како домаќин своите натпревари Вардар ги играл на повеќе различни локации, Дебито во првата лига е направено во салата во Чаир (во средното училиште Цветан Димов), потоа клубот дел од мечевите ги игра во салата на факултетот за физичка култура, во салата на Работнички во Градски парк, за на крај да игра во Кале. Своите златни години Вардар ги доживува во периодот меѓу 1973 и 1980 година. Младинците на Вардар предводени од великанот на македонската одбојка Владимир Богоевски, успеваат да станат младински шампиони на Југославија, а понатаму тој состав ќе остави трага и во сениорската одбојка.
Во сезоната 1975/76 ОК Вардар станува шампион на Југославија остварувајќи 22 победи во 26 натпревари.
Тимот е предводен од легендата на клубот, Таки Џиков. Тренерот Џиков со години ја правел селекцијата на шампионскиот тим и секако е главен виновник за успесите на клубот. Како професор по физичко во скопската гимназија Ѓорѓи Димитров, уште во средно училиште ги тренира двајцата лидери на сениорскиот состав Владимир Богоевски и Зоран Докузовски.
Во иднина станува селектор на сениорската репрезентација на Југославија со која ги освојува Медитеранските игри како и третото место на Европското првенство во Франција,
Најдобри на теренот се легендите на Македонската одбојка, Владимир Богоевски и Зоран Докузовски. Богоевски е своевремено и еден од најдобрите одбојкари во светот. Има одиграно над 200 натпревари во дресот на Југославија, на половина од нив ја има улогата на капитен, а се има закитено со бронзени медали на две Европски првенства, титула во првенството со Вардар, како и куп со Вардар, додека на фајнл форот во одбојкарската лига на шампиони во 1976/77 го освојува признанието за најдобар играч. Подоцна ги носи дресовите на Реал Мадрид и Барселона, а долги години работи и како тренер на Барселона.
Зоран Докузовски не ја има достигнато славата на Богоевски, но несомнено е еден од моторите на оваа златна генерација. Играч кој е опишан како голем работник на теренот, плејмејкер и столб на играта на Вардар. Настапува и за младинската репрезентација на Југославија, а до ден денеска има голема улога во нашиот одбојкарски клуб.
Трифун Трифуновски е спој на две генерации, како играч го освојува првенството на Југославија, додека во улога на тренер му ја носи титулата на Вардар во купот. Прв Македонец кој го носи дресот на Југословенската репрезентација заедно со Никола Донев, а интересно по професија е правник. Во дресот на Југославија има 58 настапи. Исто како и Богоевски и Докузовски, Трифуновски до денеска успева да му помогне на одбојкарскиот клуб на Вардар.
Останати членови на клубот се Сергеј Божиќ, Васко Кузмановски, Љубчо Зафировски, Борче Георгиевски, Миле Петковски и Илија Мојсов кој истотака настапува за младинците на Југославија.
Како шампион на Југославија Вардар добива шанса да игра во одбојкарската лига на шампиони, па дури настапите ги почнува директно од осмина финалето.
Во осминафиналето паѓа и првата жртва, Финскиот тим Пиексамаки.
Во Скопје Вардар победува со 3-0, додека во реваншот губи со 3-2 што е доволно за пласман во четвртфиналето.
Пласманот во фајнл-форот Вардар го обезбедува со победа над Ремберт од Белгија, тим кој е елиминиран со висока победа од 3-0 во Скопје. но е демолиран и во Белгија истотака со максимални 0-3.
Вардар може да жали што не доаѓа до медал во најсилното одбојкарско натпреварување, бидејќи само неискуството на играње во Европски мечеви е причината поради која не стигнуваме барем до третото место. Завршницата се игра во Финскиот град Пиексамаки, а учесници се ЦСКА Москва, ЦСКА Софија и Динамо Букурешт, екипи кои скоро целосно ја претствавуваат Советската, Бугарската и Романската одбојкарска репрезентација.
Во првиот меч против ЦСКА Софија, Вардар губи со 3-2 иако после три сета има водство 1-2. Резултатите по сетови се 9:15, 15:10, 10:15, 15:12 и 15:11. Со 3-2 губиме и од идниот шампин екипата на ЦСКА Москва, додека од Динамо Букурешт губиме со 3-1 (15:4, 9:15, 15:6, 15:4).
Џиков го напушта Вардар и тимот го превзема Трифуновски. Во меѓувреме Вардар дава уште три нови репрезентативци на Југославија, Александар Тасевски, Горан Србиновски и Горан Јанев. Добиваме конкуренција во скопскиот ривал Работнички кој истотака во овие години влегува во првата Југословенска лига, па токму во еден меч против Работнички Трифуновски става крај на кариерата. Во мечот одигран во 1978 година, Вардар слави со 3-1 против Работнички, а Трифуновски капитенската лента му ја отстапува на Владимир Богоевски. Во наредната сезона, како кормирал на Вардар, Трифуновски им го носи купот на црвено-црните.
Во осминафиналето Вардар го совладува Никшиќ со 0-3 (1:15, 8:15, 2:15), додека во четвртфиналето е елиминиран Металац од Сисак со 3:0 (15:4, 15:9, 15:5). Финалниот турнир се одржува во Скопје, а Вардар со максимални три победи убедливо го освојува купот.
Во Скопје паѓаат Рибница со 3:1 (18:20, 15:9, 15:10, 15:10), Партизан со 3:1 (9:15, 16:14, 15:9, 15:7) и ВГСК со 3:0 (16:14, 15:5, 15:9).
Дресот на Вардар го носат Зоран Докузовски, Миле Петковски, Александар Тасевски, Миливоје Младеновиќ, Горан Јанков, Владимир Богоевски, Мишо Ковачевиќ, Оливер Чолаков, Јошко Миленковски, Горан Србиновски, Ацо Митревски, и Живко Трпковски.
Еве слика од собирот на легендите на ОК Вардар после 35 години од освојувањето на титулите во Југославија.
Стојат: Борче Георгиевски, Перо Јовановски, Миле Петковски, Илија Мојсов, Горан Србиновски, Горан Јанков, Живко Трпковски и Мичо Милошевски.
Седат: Александар Тасевски, Сергеј Божиќ, Љупчо Макеларски, Владимир Богоевски, Зоран Докузовски, Љупчо Зафировски и Владимир Наумовски
Одбојкарите од златните времиња на ОК Вардар велат дека играле од љубов, а не оделе со замислата на денешните млади одбојкари дека можат да преживеат од одбојката. Со добри финансиски средства се стекнувале откако ќе излезеле во странство. За титулата шампиони на Југославија добиле премии од вредност на денешни 200 евра, имале топла сала и гардероба, организирани гостувања и турнеи, но клубот никогаш не обезбедувал финансиска помош при повреди на одбојкарите, туку се чекало природно да им поминат.
Иако Трифуновски му ја носи титулата на Вардар, сепак е сменет од тренерската позиција бидејќи пласманот во првенството е сметан за неуспех. Во клубот одново се враќа Таки Џиков. Со заминувањето на поголемиот дел на најдобрите одбојкари во екипи од странство, клубот станува само екипа која е некаде во средината на табелата. Во овој период Македонија добива уште неколку прволигаши како Работнички, Борец и Струмица. Само во 2-3 сезони се случува Вардар да не е најдобро пласирана екипа од Македонија.
Во последните години од Југославија, ОК Вардар игра под името Вардар Тутун.
По осамостојувањето на Македонија почнува голготата на ОК Вардар. Тренер на тимот е Александар Тасевски, додека во клубот работат и Трифуновски и Зоран Докузовски.
Првата титула во самостојна Македонија ја освојува ОК Струмица, но затоа веќе во наредната сезона Вардар се закитува со првата шампионска титула во Македонија. Во огромна борба со големиот ривал Работнички, составот на расевски успева да ја освои првата титула на ОК Вардар. Наместо работите да тргнат на подобро, ова претставува почеток на крајот на ОК Вардар. Клубот влегува во големи финансиски проблеми, по кои целиот состав преминува во скопскиот ривал Работнички. Следува огромна доминација на Работнички во наредните 10-тина години, доминација која ја прекинуваат Струмичките тимови Струмица и Македонија Џио. Единствениот човек поради кој клубот успева да опстои на одбојкарската сцена е Зоран Докузовски. Практично без никаква помош успева да го носи Вардар на свој грб и да овозможи клубот колку-толку да живурка во наредните 20-тина години. Години после првата титула, Докузовски во едно интервју нагласува дека главни виновници за пропаѓањето на Вардар се чениците на одбојкарската федерација на Македонија, кои почнуваат да форсираат екипа која ја сметаат за нивни фаворит (Работнички) на сметка на останатите. Тоа доведува до повлекување на спонзорот на Вардар, по што почнува тонењето на клубот. Докузовски им замерува и на своите колеги од минатото кои морале многу повеќе да му помогнат на клубот во најтешките моменти, особено што во овој клуб ги направиле првите чекори. Тренер во клубот долги години е и Трифун Трифуновски. Во 2002 година, Центро Унион влегува како спонзор на клубот, но и покрај надежта дека ќе бидат подмирени некои долгови и клубот ќе застане на здрави нозе, тоа не се случува.
Во меѓувреме се случува финансиска криза во скоро сите традиционални тимови во Македонија. Згаснува и Работнички, проблеми имаат и Струмичките тимови, проблеми и за Велешка Маслодајна, Тетовски Југохром, па доаѓаме до ситуација во која некој да вложи малку повеќе пари, ќе направи тим за титула. Конечно во сезоната 2012/2013 спонзор на Вардар станува општина Карпош предводена од градоначалникот Стефче Јакимовски, спонзорство во кое голема улога има Трифуновски кој работи како советник во општината. Финансиска помош дава и Владимир Богоевски, а како претседател на клубот сеуште работи Зоран Докузовски.
Под водство на тренерот Дејан Стојанов, засилен со неколку Македонски репрезентативци ОК Вардар успева да дојде до првата двојна круна во самостојна Македонија. Најпрвин, предводен од најкорисниот играч на турнирот Александар Милков, Вардар со победа од 3-0 во Тетово, го освојува својот прв национален куп во историјата. Во првенството следува многу интересна финална серија, но нашите црвено-црни играчи сред Струмица успеваат да ја добијат мајсторката со истоимениот клуб со победа од 3-1 (23-25, 25-18, 25-20, 26-24) во петиот решавачки меч.
Како и после првата освоена титула, наместо таа да биде поттик за поголеми успеси и поттик за разни спонзори да влезат во клубот кој некогаш беше име во одбојкарска Југославија, клубот одново влегува во долгови, па дури не може да ги подмири ниту долговите за салата. Наредната сезона се игра со млад состав, а натпреварувањето е завршено во полуфиналето каде сме елиминирани од Крушевски Синалко.
Во оваа сезона ОК Вардар нема ниту пријавено сениорски тим во натпреварувањата. Клубот се наптреварува само во младинските категории.
Кошаркарскиот клуб Вардар е формиран во истата 1947 година кога е формирано нашето спортско друштво, како негова кошаркарска секција. КК Вардар е најстариот кошаркарски клуб во Македонија, но и како таков се смета за сираче на нашето спортско друштво, со оглед на тоа што повеќето од фановите на ФК Вардар, во кошарка имаат симпатии кон градските ривали Работнички и МЗТ Скопје. Добро е што во последниве години се направи дистинкција меѓу Комити и двете кошаркарски навивачки групи и сега одвај на прсти се бројат Вардаровите фанови кои на кошарка навиваат за клубови различни од ФК Вардар. Во овој пост, паралелно ќе дискутираме и за навивањето на мечевите на КК Вардар, како и за успесите на овој клуб.
Да напоменеме дека ние не сме некакви овластени претставници на СД Вардар, туку само фанови на спортското друштво, па немаме голема достапност до информации, освен она што го знаеме самите од искуство или пак што можеме да го дознаеме со пребарување.
За време на Југославија, Вардар нема настапувано во првата кошаркарска лига. Единствени два тимови кои биле дел од нејзе се попознатите Скопски клубови Работнички (со 18 настапи) и МЗТ Скопје (со 2 настапи). Трет клуб кој настапувал во првата лига на екс Југославија е КК Македонија, тим кој оставаме простор да потекнувал од спортското друштво Македонија, од кое и настанало нашето спортско друштво Вардар.
Во периодот пред распадот на Југославија, Работнички и МЗТ го имале зачетокот на нивното ривалство, откако се сретнале во првата лига на Југославија, како два ривали од ист град.
Комити Скопје како навивачка група формирана само неколку години претходно, навивачка група во експанзија, бара начин како да се афирмира што повеќе, па била донесена одлука во кошарка да му се даде поддршка на најпознатиот клуб од Скопје и Македонија, екипата на КК Работнички. Потег кој во иднина се покажува како многу погрешен, но за тој период се гледало само како на начин на што е можно поголема афирмација на групата, со оглед на тоа што Работнички играл и надвор од рамките на Македонија.
Паралелно, некои подгрупи на Комити како Сервис Кру, му даваат поддршка на ривалот МЗТ Скопје. По осамостојувањето на Македонија, Работнички го менува името во Го(це)Дел(чев) Работнички, Комити го гледаат клубот како поголем национален симбол од МЗТ и ја продолжуваат поддршката на неговите мечеви. МЗТ во тие години важи за клуб кој е бодрен од подгрупа на Комити, како и населението од Аеродром кое воглавно во фудбал навивало за Српските клубови. Иако на мечевите на двете екипи имало големо ривалство на трибините, се се заборавало откако истите луѓе заедно навивале на мечевите на ФК Вардар.
Каде е КК Вардар во овие години?
Во овие сезони Вардар нема значајна улога во Македонската кошаркарска лига и се натпреварува во пониските лиги. Конечно во сезоната 1996/97 (според некои информации) клубот успева да влезе во првата кошаркарска лига. До оваа сезона Комити со свои транспаренти го бодрат Годел Работнички, а водачите на навивачите на Работнички и на МЗТ се всушност водачи на Комити во фудбал. Во оваа сезона се формира навивачка група Сити Парк Бојс кои продолжуваат да го бодрат КК Работнички, а на местото на Пирамида се формира навивачката група Фемили Аеродром која продолжува да го бодри КК МЗТ Скопје.
Ова наидува на револт кај подгрупа на Комити која низ историјата важи за една од најтврдокорните и подгрупа која секогаш се декларира како 100% Вардар.
Истата година, на мечот Вардар-Деликатес Кочани, на трибините се појавуваат Комбат 87 и почнуваат со поддршката на КК Вардар. Поддршката трае три-четири години. КК Вардар ниту во тој период не забележува значајни резултати на Македонската кошаркарска сцена и успева да отпадне од првата лига, но и да се врати во истата. Во овој период му се дава солидна поддршка на нашиот кошаркарски клуб, особено на домашните мечеви, иако бројноста на навивачите никогаш не била огромна, туку помеѓу 40 и 80 луѓе. Во 2001 година бројноста се намалува поради недоразбирање со управата,
КК Вардар мечевите ги игра на различни места, во зависност од слободните термини. Како домашна сала се води салата Расадник во Кисела Вода, но по потреба клубот игра мечеви и во Кале, Градски Парк и во салата Јане Сандански.
Со почетокот на новиот милениум доаѓаат и најдобрите години во историјата на КК Вардар.
Сезоната 2001/02 клубот ја завршува на седмата позиција. Под палката на Марјан Лазовски, клубот успева да заврши прв од четири екипи кои се натпреваруваат во плеј аутот.
За екипата на Вардар во оваа сезона настапуваат Лазовски, Саздов, Трајковски, Даниловски , Поповски , Петрушев, Димитриевиќ , Благоевиќ, Ефтимов, Совковски, Апостолов и Петковиќ.
Во сезоната 2002/03 Вардар добива нов спонзор, а со тоа и првата промена на своето име. Клубот го менува името во Вардар Империјал, а ресторанот Империјал е новиот спонзор по чија палка клубот го достигнува своето прво полуфинале во историјата.
Само кош ги дели Вардар од првото финале, меѓутоа на мечот во Струмица против Поло Трејд, губат со два разлика и Струмичани се тие кои ја добиваат честа да се натпреваруваат за титулата. Во оваа сезона Вардар е предводен од Мираковски, Совковски и Кралевски, додека тимот од клупата го води тренерот Ацо Тодоров.
Боите на Вардар ги бранат Јончевски, Ѓорѓиевски, Ѓорѓиески, Петровски, Кралевски, Апостолов, Мираковски, Гоцевски, Совковски, Михајловски и Петковиќ.
Во сезоната 2003/04 Вардар одново стигнува само до полуфиналната серија, но во истата е поразен од МЗТ Скопје со 4-1 во партии. Составот е сличен како и во претходната, а на клупата седи Марјан Лазовски.
Притоа, во оваа сезона во клубот како спонзор влегува и Вардар Осигурување, односно фамилијата Клопчевски.
Стојан Клопчевски во иднина помага да се догради малата сала Кале каде што КК Вардар ги игра сегашните натпревари, станува претседател на СД Вардар, а на ѕидот на Кале се поставува и таблата која ги покажува сите секции на СД Вардар.
Вардар добива поддршка од помлади членови на Комити, како и од некои постари, членови кои не се поврзани со Комбат 87 кои првично го почнале навивањето на КК Вардар.
Сепак тоа трае кратко и останува само на сезона-две.
Конечно, во сезоната 2004/2005 КК Вардар стигнува до едно финале. Не само што учествува во финалето на првенството, туку е учесник и на куп финалето.
Во финалната првенствена серија, Фершпед Работнички слави со 4-2.
Во финалето од купот Вардар може да жали што не дојде до својот прв кошаркарски трофеј, откако во завршницата одиграна во големата Кале успеа да прокоцка водство, Мираковски како најдобар поединец во екипата промаши клучни слободни, па Фершпед Работнички минимално триумфираше со 73-71.
Ѓуровски, Ѓорѓиевски, Соколов, Наумовски, Кралевски, Грнчаров , Мираковски, Гоцевски, Стојанов, Даскаловски, Аврамовски и Батук се момците кои предводени од Марјан Лазовски не успеаа да стигнат до првиот трофеј на КК Вардар.
Сезоната 2005/2006 носи реприза на претходната сезона. Уште едно двојно загубено финале против Фершпред Работнички. Вардар дури и поведе во финалната серија со победа во Градски Парк, но на крај загуби со 4-1.
Финалето во купот беше уште понесреќно загубено од претходното, Вардар влезе во последната четвртина со предност од цели 14 поени. Со лоша игра во последната четвртина искусните играчи на Работнички дојдоа до водство од три поени, но Вардар преку тогаш младиот Дарко Соколов имаше шанса да израмни откако на седум секунди до крај имаше три слободни фрлања. Сепак доволно беше промашувањето во второто слободно, за титулата да замине во неповрат. МВП на мечот одигран во Струмица беше Огнен Стојановски, братот на Војдан и Дамјан, репрезентативците на Македонија кои потекнуваат токму од школото на КК Вардар. Во оваа сезона за прв пат се дел од сениорскиот клуб на КК Вардар, но не добиваат значајна улога.
Носители на тимот се Соколов, Грнчаров, Кирил Павловски и Филип Кралевски. Под палката на Марјан Лазовски, црвено-црните бои ги бранеа Саздов, В. Стојановски, Соколов, Аврамовски, Кралевски, Грнчаров, Д. Стојановски, Стефановски, Крстевски, Даскаловски, Стојанов и Павловски.
Конечно после 2 финалиња во првенството и во купот, Вардар доаѓа до својот прв трофеј во сезоната 2006/07. Под името Вардар Осигурување, нашите момчиња во финалето на купот во Битола, ја совладаа Струмица со 73-66 и заслужено дојдоа до единствениот трофеј во историјата на КК Вардар.
Првата титула останува запишана зад името на тренерот Марјан Лазовски, а хероите на Вардар беа интернационалецот од Доминиканската република, Карлос Морбан кој беше откритие на сезоната, искусниот Перо Блажевски, Самарџиев, Ѓуров, Павловски и Енес Хаџибулиќ. Во првенството Вардар го заврши настапот во полуфиналето.
Тука некаде завршуваат златните години во КК Вардар. Вардар Осигурување го намалува спонзорството, па во клубот останува само Перо Блажевски, а шанса добиваат младите Марко Симоновски, Ивица Димчевски како и Бојан Крстевски, играчи кои произлезени од школото на КК Вардар сега играат солидна улога во првенството на Македонија.
Клубот сезоната 2007/2008 ја завршува како седмопласиран од девет екипи и едвај успева да се спаси од испаѓање.
Конфликтот меѓу Вардар Осигурување и Воиновски, претседателот на КК Вардар прераснува во голема битка која води кон заминување на спонзорот Осигурување, кои си формираат свој тим во втората кошаркарска лига, додека Вардар под името Вардар 2000 продолжува да се натпреварува во првата лига. Новоформираниот Вардар Осигурување игра во дресови со сосема различна боја од Вардаровите бои, успева да дојде и до финалето на првенството, но овој клуб нема никаква врска со СД Вардар. Дури успеваат и да направат своја навивачка група, Гробари Бутел која навива едвај на неколку мечеви.
КК Вардар нема поддршка 3-4 сезони, за конечно во сезоната2008/2009 иако клубот е на слабо рамниште, да добие поддршка од помлади членови на Комити, кои под името Комбат навиваат на кошаркарските мечеви во текот на целата сезона. Одработени се гостувања во Свети Николе и во Градски Парк, а за гостувањето кај Работнички имаше посебна пофалба во весникот Македонски Спорт, каде што Комбат беа карактеризирани како најсветлата точка на Вардар во таа вечер.
Ете едно видео со послаб квалитет кое ќе ја долови забавата во Градски Парк. Во овој период се пее и песната "Ни Работнички, ни МЗТ, само напред Вардаре, ти си еден единствен, ти си прв и последен", песна која треба да му биде водечки пример на секој навивач на ФК Вардар.
Вардар сезоната 2008/09 ја завршува на седмата позиција, и само за една победа не успева да влезе во плејофот. Причина за тоа се двата порази од главниот конкурент Овче Поле. Во Кале таа сезона падна МЗТ, како и Пелистер во натпревар во кој Вардар губеше со 20-тина поени разлика, но на крилата на навивачите успеа да направи целосен пресврт, па дури и да слави со поголема разлика.
Поддршката на КК Вардар одново престанува за наредната сезона, а клубот после десетина сезони во првата лига на крајот испаѓа од истата. Сезоната 2009/2010 Вардар ја завршува како последно пласиран, односно како деветти после откажувањето на Амак СП. Таа сезона се одржува мини плеј-аут лига во која Вардар одбива да игра против МЗТ и службено го губи гостинскиот меч. Имено, челниците на Вардар бараат одложување на мечот поради болест на 6 играчи, но комесарот на натпреварувањето го одбива барањето по што КК Вардар 2000 не се појавува на теренот, по што освен службениот пораз, заработува и казна од -1 поен. На Вардар му недостасуваше само една победа да обезбеди опстанок, но го загуби клучниот меч против Плејмејкер Кубус во Кале. Интересно, во моментите по откажувањето на Амак СП од лигата, Охриѓани бараат враќање во истата, но Вардар гласа против обвинувајќи ги за кражба на браќата Стојановски. Војдан и Дамјан беа дадени на 6 месечна позајмица, но истите претојот го продолжиле на уште една година и според управата на нашиот тим, тоа било нерегуларно направено. Да напоменеме дека голем дел од мечевите Вардар ги загуби доста несреќно со минимална разлика, воглавно направена во последните секунди од натпреварите.
Сезоната 2010/2011 Вардар ја минува во втората лига, каде што експресно успева да се пласира назад во елитата со 16 победи на 16 мечеви. Тимот составен од Дарко Радуловиќ, Филип Кралевски, Александар Штерјов, Стефановски, Лефковски, Костески, Пајиќ и Ангел Тасевски нема конкуренција во втората лига, па во наредната сезона истите играчи добиваат шанса да играат во првиот тим. Вардар во тие години доминира во младинската кошарка и успева да ги освои трофеите во сите младински конкуренции. Дел од играчите од младинците се префрлени во првата екипа.
Во сезоната 2011/2012 МКФ воведуваат правило дека во првото полувреме секој тим мора да има барем по еден младинец на теренот, правило кое највеќе му одговара на Вардар, тим составен исклучиво од млади кошаркари и неколку поискусни. Токму поискусните Радуловиќ, Штерјов, Кралевски, Владимир Георгиевски и Тасевски му носат одлични резултати на Вардар на стартот од сезоната. Вардар одбива да го игра првиот меч против Работнички, бидејќи Центарци немаа платено котизација и го добива истиот со службени 0-20. Вардар е доминантен во првото полувреме од натпреварите, но за жал во второто полувреме во кое не важи правилото за младинците, ги губи мечевите во последни моменти. Дел од водачите на Комбат, но истите кои и во 1997 навивале на кошарка, успеваат да соберат помлада екипа и да почнат да му даваат поддршка на КК Вардар. За прв пат се појавуваат на мечот Вардар-Работнички во ноември 2011 година. Трилер меч кој одново имаше несреќен крај за нас. Вардар водеше во текот на целата последна четвртина, за на крај да загуби несреќно со само еден поен разлика и со доста сомнителни одлуки на судиите. Од тогаш до сега, Комбат прераснуваат во верна сенка на КК Вардар, но исклучиво на домашните мечеви. Нивната бројка со текот на времето се зголеми од 20-тина на 60-тина луѓе, но за почеток е одлично што постојат млади луѓе во Скопјево на кои КК Вардар им е единствениот кошаркарски клуб. Вардар не успева да влезе во суперлигата, и како седмопласиран иде во плеј аутот, во кој само го зацементира претходното седмо место.
Тренер на екипата е Борче Даскаловски, а вреди да се напомене дека откако ја загуби шансата за суперлигата, Вардар ги даде на позајмица своите двајца најдобри кошаркари. Радуловиќ замина во Фени, додека Штерјов го засили МЗТ Скопје.
После неколку сезони, за прв пат во сезоната 2012/2013 Вардар се засилува со неколку странци во составот. За тимот потпишува центарот од Србија, Драган Керкез, а тука е и Дарко Ѓуриќ, за подоцна да потпише и Владимир Гајовиќ. Вардар мечевите ги почнува со подмладен состав, со една нова младинска шампионска генерација, предводена од Лазаревски, Ивановиќ и Пајиќ. Тука е и Дарко Костески кој истотака игра одлично под кошевите. Предводник на екипата е Бране Андриевски, заедно со помошниците од младинските школи, Дарко Крстиќ и Владимир Мирковски. Вардар и во оваа сезона се натпреварува во плеј аутот заедно со Струмица и Пелистер и клубот за жал отпаѓа поради разни партиски шеми. Струмица по партиска линија му го попушта мечот на Пелистер, по што Вардар остана без шанси уште во претпоследното коло, иако претходно победија во Битола, но загубија во Скопје од Пелистерци. Последниот меч е само ревијален, а како за крај и Струмица се радува на победа во Кале.
Поддршката на Комбат не стивнуваше. Групата која доживуваше подем се подготвуваше да навива во втората лига на стартот од сезоната 2013/14, но од нашиот табор стигнаа други вести. Имено, КК Апаве во претходната сезона успеа да влезе од втора во прва лига. Двата клуба решија да ги спојат своите младински школи, меѓутоа да си постојат два клуба кои ќе настапуваат регуларно во првата и во втората лига. Но, на мечот од првото коло меѓу Вардар и Водњански Лисици, делегатот не дозволува да почне мечот, бидејќи Вардар е обвинет дека нема играчи, бидејќи сите играчи се регистрирани во Апаве или на име Вардар 2000, клубот кој за МКФ повеќе не постои. Од управата на Вардар има негодување дека КФМ сака да го уништи нашиот клуб и ја продолжува војната воглавно со нашиот претседател Воиновски. Од нашиот табор велат дека нема никакво фузирање со Апаве, туку КК Вардар само го превзема спортското право на КК Вардар 2000 кој отпаднал од лигата. И покрај се, КФМ не му дозволува на Вардар да се натпреварува во лигата, по што се КК Апаве станува КК Вардар Апаве и единствен клуб во кој ќе се насочат сите сили на управата. Да нема забуни, истите луѓе се и во Вардар и во Вардар Апаве, немаше никаква разлика меѓу нив, а планот беше помладите играчи да играат во втора лига, додека поискусните во прва, па тимот да се спои во еден од следната сезона. Во првата лига Вардар одново добива поддршка од Комбат. За жал тимот игра слабо и ги губи поголемиот дел од мечевите. Клубот е составен од Ѓорѓи Кочов како предводник на екипата, Костески и повратникот Кралевски под кошевите, младите Лефковски, Лазаревски, Пајиќ, Ивановиќ, Начевски па и Мекиќ, Милорад Миновски, Васиљевиќ кој веќе имаше настапувано за Работнички и Тируфновски кој истотака е дете на нашиот клуб. Од странците тука беа Гајовиќ и Ѓуриќ од последната сезона. За жал, на мечот со Работнички во Градски парк, Ѓуриќ заработува тешка повреда по која го напушта клубот. И покрај поразите, се забележува огромна хемија меѓу навивачите на клубот и играчите. Салата е константно добро исполнето, Вардар добива одлична поддршка иако тоа не е толку афирмирано во јавноста. За вториот дел од сезоната тимот се засилува со Фриско Сендиџ, Вест како и повратникот Керкез. Од Керкез сите го очекуваа она што најмногу ни фалеше, добар центар. Иако ги има сите предиспозиции за тоа, Керкез прераснува во најголемо разочарување. Сендиџ барем за класа ја крева играта на Вардар и се врзуваат неколку победи по кои се враќа надежта во тимот. И како што секогаш му се случува на КК Вардар, во највозбудливиот меч против Фени на домашен терен, Вардар загуби во продолженија. На крилата на навивачите се вративме по огромна негатива, пропуштивме победа, па гостите останаа без пола тим кој беше исклучен поради 5 лични, но и тоа не го искористивме. По овој меч си заминаа странците, а сезоната само рутински ја доигравме.
За актуелнава сезона 2014/2015 можеме да се пофалиме дека сме есенски шампиони, но во третата лига. Годинава му беше дозволено на КК Вардар да настапува во третата лига, додека клубот кој испадна од втора лига се прекрсти само во КК Апаве. Одново се работи за само еден ист клуб, исти играчи, со тоа што помладите играат во втора лига, додека поискусните во третата лига. Сите со нетпрение го очекуваа стартот на третата лига, а во истиот во Кисела Вода загубивме од Ангели со минимална разлика. На трибините Вардар доби поддршка од 70-тина членови на Комбат. Беше извадена одлична парола, која најдобро ја отсликува ситуацијата во Македонската кошарка.
Играчите на двете екипи ги поздравија навивачите за оваа парола. Како што споменав, со враќањето на Комбат во 2011, задолжтелно после секој меч се отпоздравува со играчите, а доста често има и скандирање меѓу играчи и публика како што се прави на мечевите на големите навивачки групи од Балканов. Камо среќа да имавме таква поврзаност и меѓу фудблерите на Вардар и навивачите. Вардарци не се откажаа после почетниот пораз. Напротив, во првото коло игравме со тукушто составен и прилично непознат тим, додека понатаму се засиливме со неколку играчи.
Се вратија Ѓорѓи Кочов кој е несомнено убедливо најдобар играч во третата лига, играат Миновски кој истотака е одличен во лигава, тука е Мартин Петровски како снајперот на екипата, тренерот Бране Андриевски кој годинава ја има улогата на играч и скоро на секој меч постигнува над 20-тина поени, младиот Филип Јанковски Струја кој беше еден од најдобрите во Јуниор лигата, а сега е еден од подобрите во младите категории на Вардар, повратникот Владимит Петровски како и дел од играчите од младинците.
1. Милорад Миновски 1988
2. Ѓорѓи Кочов 1984
3. Мартин Петковски 1990
4. Бранко Андриевски 1979
5. Филип Јанковски (двојна од Апаве) 1996
6. Дамјан Робев (двојна од Апаве) 1997
7. Борче Шутаров (двојна од Апаве) 1996
8. Горан Мирковски 1990
9. Давор Димески 1996
10. Филип Дуковски 1994
11. Славијан Трајковски 1994
12. Бојан Пападинов 1995
13. Драган Ангелов 1993
14. Иван Јанков 1991
15. Владимир Петровски 1991
16. Иван Давитковски 1990
17. Дарко Костески 1985
Костески го изигра само дерби мечот против Академија ФМП кој се одигра пред 200 гледачи во салата на факултетот за физичка култура во Скопје. Во одлична атмосфера, Вардар слаеше за да избие на првата позиција. Ги добивме сите останати мечеви со Феникс, Пробаскет, Марфил и последниот против Пантери, а Комбат беа присутни на сите домашни и гостински мечеви. Убаво е што се прави една ваква традиција да се навива на кошарка, особено што се работи за група составена од помлади членови.
На сите мечеви беа извадени креативни пароли, беше славена секоја победа, за на крајот на полусезоната играчите да ги фрлат своите дресови во публиката.
Несомнено е дека годинава ќе имаме експресно пласирање во втората лига, затоа ве повикуваме да бидете присутни на мечевите од втората полусезона.
За мечевите во трета лига можеме да кажеме дека само последниот против Пантери почна на време, другите сите беа со задоцнување од половина час до еден час. Лигата е рекративна, со оглед на тоа што секоја екипа располага со еден-двајца добри кошаркари, а останатите се дојдени чисто рекреативно. Екипите најчесто немаат ни тренер. Нормално, ова не се однесува на нашиот тим.
Сепак, и во оваа сезона имаме проблем со КФМ, откако на последниот меч му беше забрането извршувањето на работата на нашиот тренер Мирковски, поради сличите проблеми како во минатата сезона.
Младинските школи- гордост на нашиот кошаркарски тим!
Вардар е најтрофејниот тим во Македонскиот младински кошаркарски куп со освоени 4 титули во 6-те изданија на младинскиот куп. Тука се надоврзуваат 4 младински трофеи во првенството во последните 7 сезони, во кои се загубени и две финалиња. Финалето во минатогодишната сезона Вардар го имаше веќе добиено, но направи од готово вересија. Полуфиналињата се играа во Бутел и Вардар го совлада Шкупи на негов терен, по што играчите одвај спасија жива глава. Поради тоа, финалето со Карпош Соколи се одигра во Градски парк. На натпреварот беа пуштани само функционери од партијата на Стевче Јакимовски кој е спонзор на Карпош Соколи како и родителите на играчите на двата клуба, а единствено беа отстапени 50 карти позади кошевите за навивачката група Комбат. Вардар играше слабо и губеше катастрофално. Со огромната поддршка од Комбат, младите Вардарци направија пресврт и на пола минута до крајот водеа со 5 поени разлика. За наша несреќа промашивме 6 слободни фрлања, па Карпош соколи со само еден поен разлика ја доби пенал завршницата. Мекиќ беше трагичарот во финалето, откако најдобриот наш играч изигра слаб меч и не успеа да постигне поени. Годинава е дел од шампионот МЗТ Скопје.
Вардар во последните 10-тина години постојано вади одлични играчи, но повеќето набрзо потпишуваат за други клубови кои им нудат подобри финансии. Тука може да се вбројат браќата Стојановски, Димчевски и Симоновски, Крстевски, а на млади години забележителна улога имаа и Соколов и Александар Костоски.
Клубот има преку 150 деца во неколку возрасни категории со кои се работи во моментов.
Условите за работа се одлични, Вардар има своја сала која е одлично опремена со сопствена теретана, сауна како и неколку соблекувални за играчите. Постојано се организираат младински кампови, често се оди и на турнири во странство, па главниот проблем доаѓа кога играчите треба да преминат во сениори и тука преминуваат во клубови кои им нудат поголеми финансиски средства. За воља на вистината, младинците кои освоија неколку двојни титули по ред, не ја искористија баш најдобро шансата во прва лига, и покажаа дека клубот не може да се потпре само на нив.
Последното што е најавено од клубот е првиот зимски кошаркарски камп во Македонија.
Се надеваме дека клубот ќе застане на здрави нозе во брза иднина, и дека конечно и младите играчи ќе ги добијат своите минути. Всушност ланските младинци сега играат во второлигашот Апаве за да имаат поголема конкуренција. После седум одиграни мечеви се наоѓаат на втората позиција со 5 победи и 2 порази.
Денот на Вардаровата кошарка!
Во 2010 година, беше организиран ден на Вардаровата кошарка. Најстариот клуб во Македонија им додели благодарници на Тутунска банка, Вардар Осигурување и Кјуби Македонија за успешна соработка, додека Еуроимпекс беше компанијата која доби признание за главен столб за активноста на нашиот кошаркарски клуб. Прославата почна со химната на КК Вардар (од која за жал немаме примерок), а манифестацијата ја водеше Лила Филиповска. Благодарница за 60 години посветеност на клубот му беше врачена на претседателот на клубот Владимир Воиновски, додека за 50 годишна активност благодарница доби Зоран Гапич. Владимир Воиновски веќе долги години е претседател и на спортското друштво Вардар.
Се надеваме дека со овој пост ви го привлековме вниманието кога се работи за КК Вардар. Уште посреќни би биле доколку дел од вас се преселат на трибините во пролетниот дел, за да им помогнеме на Комбат да изградат една нова традиција, традиција во која нема место за други бои, освен црвено-црните!
