Есенски шампиони во фудбалска конкуренција

Вардар-Работнички 0-0!

Само бод за ФК Вардар во дербито на град Скопје, кое требаше да го одбележи крајот на првенствената полусезона. Вардар е новиот есенски шампион, но денес не постои фудбалски фан кој си отиде задоволен од Градскиот стадион во Скопје. Работата на делот од управата која треба да ја врши маркетиншката работа на клубот, овојпат ја изврши, членовите на Комитската подгрупа, Лојал фанс .

Дечките веќе подолго време се подготвуваа за прославата на јубилејот од 15 години постоење. 

По тој повод, веќе недела дена Скопје беше преплавено со плакати како најава на денешниот натпревар, а на повеќе видни локации низ Скопјево беа истакнати и пароли кои истотака имаа цел да придонесат на што помасовно присуство на Вардаровите фанови на овој меч.

Можеби повеќето велат дека исто е кога има реклама и кога нема, бидејќи Скопјани одамна имаат изгубено желба за присуство на мечевите од домашното првенство, но сепак убаво е да се забележи дека некој се потрудил да ги информира останатите, а верувајте дека имаше многу луѓе на трибина кои рекоа дека досега немале никаква информација за Вардаровите мечеви.

Да се рабереме, тој што го сака Вардар секако ќе се потруди да дознае кога Вардар го игра наредниот меч, но да не заборавиме во каква ситуација беше клубот изминативе години, т.ш. сега веќе треба да се размислува на придобивање на нови генерации на фанови, бидејќи оние од минатото се одамна испуштени и загубени.

Да напоменеме дека билетарата која стоеше на стандардното место повеќе не постои!

Вакви информации се објавуваат со време, на повидно место, а оваа неинформираност доведе до збрка и конфузија меѓу луѓето кои сакаа да си купат карти за северната трибина. Картите ги продаваа одредени лица од клубот кои беа сместени на најтемното место помеѓу северната и источната трибина. 

Денес Вардаровата прослава започна уште во раните попладневни часови од збирното место на Лојал Фанс, кои набрзо ги обоија улиците во црвено-црна боја, имајќи и добро пиротехничко шоу на патот кон стадионот.

Вардар конечно мрдна барем малце од бројката од 500 гледачи на домашните мечеви и на стадион може да се каже дека имаше околу 2500 гледачи, од кои над 1000 беа на западната трибина.

Од западот беше направена феноменална атмосфера и ако нешто беше за пофалба на денешниот меч тоа беа единствено Комитите!

Да ја искористиме приликата да им го честитаме роденденот на Лојал фанс и да им посакаме уште долги години да бидат присутни на нашата навивачка сцена.

По атлетската патека продефилираа неколку момчиња со Комитски знамиња, а мечот почна со едно минутно молчење. 

Фештата на западот почна во 15-тата минута кога симболично, со одлична баклијада беше прославен роденденот на Лојал фанс.

"15 години институција во Комитската револуција"!

Во текот на мечот имаше уште неколку одлични кореографии, проследени со добри пароли и одлично пиротехничко шоу, кое доведе до повеќе прекини на играта на теренот, што резултираше со 10-минутно продолжение на второто полувреме.

Но, на теренот да се играше и 3 дена, тешко дека некоја од екипите ќе постигнеше погодок.

Бескрајна безидејност во Вардаровите напади, 

Нашите играчи како да не се навикнати пред поголем број на гледачи? Наместо тие да бидат оние кои на крилјата на навивачите ќе изиграат далеку помотивирано отколку во утакмиците кои не го носат предзнакот дерби, дозволија да изиграат максимално неангажирано, без никаков мотив за победа. И не само Вардарци, ниту Романтичарите не беа на ниво денеска.

Секој што денес за прв пат дошол на трибина, би си поставил прашање "Ако овие се првите две екипи во лигата, тогаш какви се другите"?

За тие што сме редовни знаеме дека ова денес не беше максималниот потенцијал на играчите, но изгледа влогот беше преголем па постоеше страв дека би останале и без оној сигурен бод на кој одеа и двата тима. 

Работнички дури и беше подобар на теренот, иако ни едната ни другата екипа не може да се пофали дека направила нешто повеќе од пар полушанси кои беа лесна задача за голманите.

Македонските спортисти постојано се лутат ако бидат искритикувани за својот не квалитет и токму поради фактот дека не знаат да претрпат основана критика, никогаш и нема да станат големи играчи.

На нас целта не ни е да плукаме по одредени фудбалери, туку да им укажеме каде грешат, а доколку тие сметаат дека не сме во право, нека не демантираат на терен.

Тренерот Андреев веднаш по мечот даде изјава во која им се извинува на навивачите на Вардар, велејќи дека денес не заслужиле ваква игра од своите пулени.

Нашето прашање е дали Андреев воопшто заслужува да го води овој тим???

Русинот во минатата сезона доживеа фијаско и успеа од делба на првото место на полусезона, да не донесе на 5-тата позиција на крајот на првенството.

Постојано доаѓаа критики за неговото водење на тимот, за исцрпните тренизни кои им ги дава на фудбалерите по кои тие беа подложни на многу повреди, но за сезонава вети дека ќе ја спреми екипата да биде физички далеку поспремна од противниците.

Кога се прави еден сериозен проект, логично е прво да се почне со поставување на добар тренер кој би работел на подолгорочен план. Поставување на тренер кој нема скоро никаков тренерски успех во кариерата и тренер кој во последните години предводел исклучиво младински категории, скоро никогаш не е паметно решение за тоа што го бараме ние.

Клубот или требаше да му даде шанса на некој помлад тренер или пак на некој веќе искусен стратег. Самсоненко лани згреши и во изборот на тренерот на машкиот ракометарски клуб, но брзо ја поправи грешката и доведе подолгорочно решение чии резултати со тек на време се надеваме дека ќе излезат на виделина.

Дали неговото немо следење на настаните во фудбалскиот клуб значи дека управата е задоволно од досегашната работа на Сергеј Андреев?

Дали клубот пред се е задоволен од играта која ја прикажа Вардар во оваа есенска полусезона?

Да бидеме искрени, Вардар има на хартија најдобар тим во лигата, особено во одбранбената линија. Вистина е дека сме први на табела со три бода предност пред Работнички, вистина е дека во дуелите со екипите кои се над средината на табелата единствени изгубени бодови се денешните 2 против Работнички, но истотака фер е да се каже дека Вардар се мачи против екипите кои му играат бункер, дека на гостинските мечеви вон Скопје, Вардар е скоро безидеен и на прсти се бројат добро изиграните партии.

А играта на теренот не ја поставува никој друг туку тренерот на екипата!

Во оваа полусезона, тимот премногу се потпре на индивидуалните квалитети на одредени играчи, особено на Дашијан и Хамбарџумијан кои навистина после подолго време се покажаа како одлични странски засилувања кои се класа за нашето пренство.

И денеска како сите да чекаа од Дашијан да стори нешто, и веќе се навикнавме дека ако не му оди на Артак тогаш Вардар нема што да бара на теренот.

Прво и најосновно, Вардар НЕМА КЛАСА НАПАЃАЧИ.

Филип Петковски беше откритието на полусезоната, но за жал крајот секогаш го краси делото, а неговиот крај на полусезонава беше доста блед и ја наруши сликата за неговиот придонес во оваа полусезона. Сите знавме дека Петковски има квалитети како џокер да ги решава мечевите и сите сме му благодарни што како стартер ги матираше и Шкендија и Пелистер и Работнички и ни донесе многу важни победи во овие мечеви, како резервист ни донесе три многу важни бодови од Штип и сите бевме пресреќни кога потпиша нов тригодишен договор, но од тогаш не видовме буквално ништо од него. Се потврди она непишано правило кое важи за сите многу спортисти, а тоа е дека даваат се од себе на теренот се до моментот кога ќе си обезбедат нов договор, а потоа како да гледаме други играчи.

Филип Ивановски е дефинитивно разочарувањето на оваа полусезона. Ех драг наш Фичо, беше идол на Вардаровите фанови во првата сезона во која се вративме на тронот, сите ја памтиме твојата симултанка со Работнички во Маџари, но не напушти во моментите кога највеќе му требаше на клубот, само од финансиски причини за сега да не бидеш ниту бледа сенка од тоа време. Сигурни сме дека во случај Ивановски да останеше барем уште една сезона во Вардар, само ќе напредуваше во формата, наместо да грее клупа во Казахстан и сега можеби ќе играше во некоја добра Европска лига.

Цела полусезона се потроши за да се овозможи Фичо да се врати во форма. Но, форсирањето беше напразно, Фичо ја изгубил брзината, контролата на топката му е сведена на минимум, тешко се открива за да му биде сервирана добра шанса, се изнапромаши зицери и ќе треба премногу да работи доколку сака да задржи место во овој тим на Вардар. И самото тоа што е резерва на Петковски, зборува до каде паднала формата на Ивановски. Од репрезентативен материјал, до просечен играч од Македонското првенство.

На Вардар му треба експлозивен шпиц, играч кој сам ќе наниже неколку противнички играчи и ќе го матира противничкиот голман. Брз играч, кој ќе трча многу на теренот и постојано ќе прави проблеми во противничкиот шеснаесетник. На Вардар му требаат играчи како што некогаш беа Вандаир и сега покојниот Оливеира.

На крај краева, добро би било и да играме со двајца напаѓачи. Едниот може да биде играч кој подобар во игра со глава, како Петковски или Ивановски, а другиот треба да се бара на светсиот пазар на играчи.

Кога дојде Миранјан повеќето беа среќни бидејќи се најавуваше како играч од профилот кој му е потребен на Вардар. Но, најавуваниот најдобар играч од фудбалската академија на Шахтјор Донетск се покажа како голема утка.

Човекот не прикажа апсолутно ништо, слободно може да се стави во низата промашувања од изминативе години како што беа Бонифачио, Огбона, Али, Гешоски итн.

Не гледаме причина зошто овој играч би бил задржан во клубот.

Слично важи и за играчот од средината, Темеков кој во моментов не му е потребен на нашиот клуб. Да можевме само да го вратиме Стјепановиќ... Би биле одличен тандем со Глигиров во подефанзивната средина.

Деспотовски е играчот кој е најголема енигма за фановите на Вардар. Доста променлива форма, некогаш игра добро, некогаш послабо, но останува впечатокот дека нема некој витален придонес во тимот, особено што недостасуваат голови од негова страна. Деспотовски би бил добар за ротација, но на Дашијан во моментов му треба подобар партнер во средината од Филип. 

Дашијан беше моторот на екипата во оваа полусезона, но и тој во неколку мечеви како да немаше никаква мотивација на теренот, па и за денешниот меч беше обвинет дека со мислите веќе бил на одмор. Сепак, Артак има преголем товар во средината од теренот, и затоа треба да му се донесе партнер кој ќе го симне товарот од неговиот грб и ќе донесе поголема слобода во неговата игра. Едно е ако треба противникот да се фокусира само на Дашијан, подруго е ако треба да запрат повеќе играчи со подобар квалитет.

Останува констатацијата дека Вардар мора да се засили и на крилните позиции.

Секоја чест за придонесот на Петров и Асани, но освен како играчи за ротација, тешко дека Вардар би просперирал со вакви крила во Европските мечеви.

И двајцата се слаби по коснтитуција и најчесто се лесен плен за противничките дефанзивци. Асани е играчот кој доста ја бранува пошироката јавност, бидејќи јавно изрази желба да игра за најголемиот вардаров ривал, Чаирска Слога.

Кај Вардаровата публика може да се каже дека претставува младинецот од кого се очекува највеќе на теренот и не е напразно што токму тој ја добива онаа улога на младинец кој мора приморано да биде во првиот состав.

Иако немаше баш најдобар почеток на сезоната, сепак одлично ја заврши оваа полусезона и луѓето од нашиот табор сериозно треба да размислуваат да му посветат посериозно внимание. Дали ќе напредува во кариерата, дали ќе прерасне во добар играч, нешто за кое најпрвин треба физички да се припреми во теретана, бидејќи во моментов е инфериорен во дуелите, или пак ќе остане еден просечен талент од нашето првенство.

Веројатно заради правилото за младинци Јаско до крајот на сезоната ќе има можност да се надоградува како стартер во екипата, па ќе видиме дали конечно ќе излезе еден подобар играч од Вардар. Тука вреди да се споменат и уште неколку Вардарови деца како Серафимовски, Иванов, Стојановски, па и Ацевски на кои им треба што повеќе да играат за да напредуваат во кариерата. За нив, сеуште е рано да се тврди колкав им е квалитетот.

Едно е заедничко за сите, а тоа е многу слабата физичка конституција, нешто што изгледа е голем проблем во нашите младински категории.

Петров е играчот кој веројатно пропушти да стане голем играч во кариерата. Остана лимитиран, иако и од него се очекуваше да биде предводник на една Вардарова генерација. Промногу шанса доби Петров во изминативе години во Вардар, а остана запаметен само како играч кој ги решава куп утакмиците. Петров би му бил сеуште од корист на Вардар, но за крилната позиција обавезно мора да се размислува на некое засилување од повисок калибар.

Па во Врдаровиот тим сеуште мака мачиме со лошите центаршутеви. Толку време помина, а играчите сеуште не се научија да нафрлуваат прецизно. Сами да ги оставиш да центрираат без препрека, би утнале во 50% од случаевите.

Љамчевски од кого се очекуваше премногу за крилните позиции истотака се покажа како лошо засилување, со многу грешки на теренот. И на него треба да му се покаже излезната врата.

Одбраната засега функционира одлично, а со доаѓањето на Попов и оздравувањето на Глишиќ ќе бидеме уште поцврсти во овој дел. Затоа и останува енигма зошто раководството размислува за носење на играчи токму од овој дел од теренот и тоа играчи кои се на пониско ниво од оние кои веќе ги имаме.

Честитки за есенската титула, но играчите мора да знаат дека на мечевите како денешниот треба душата да ја остават на теренот, на мечевите против послабите екипи, победата нема сама да дојде, туку треба добро да си ги испотите дресовите, особено што заработувате многу поголеми плати од остатокот од екипите во лигата. Вардар треба да гази на теренот, а не да се мачи со екипи кои немале ниту подговотки пред почетокот на сезоната. Никакви лоши терени не смеат да бидат оправдување, со целосна посветеност на теренот може да се постигнат многу подобри резултати, особено во случај кога ниту противниците не се на потребното квалитативно ниво. За мечевите во Европа, покрај мотивација, ќе ни треба и квалитет, кој за жал во моментов го немаме во доволна мерка. 

Тимот за Европа се гради уште од сега, затоа засилувања мора да се донесат уште на полусезона.

ФК Вардар како дел од истоименото спортско друштво

Пред неколку недели беа прославени 70 години од ослободувањето на главниот град на Македонија, Скопје. Некогаш град со 100 000 жители, додека сега метропола во која во одредени делови од годината живеат околу милион луѓе. Мирниот живот во главниот град на Македонија која во годините на ослободувањето од фашистите била во состав на СФРЈ, бил нарушен најпрвин со поплавата во 1962 година, а потоа со катастрофалниот земјотрес година подоцна, земјотрес по кој ништо не останало исто. Помошта која доаѓала од сите страни на светот, помогнала овој град постепено да се издигнува над руините оставени од земјотресот. Не само што бил вратен стариот сјај на градот, туку почнала и модернизацијата, негово непрекинато проширување, кое довело многу жители од другите градови да се доселат токму во Скопје. Во 1991 година, Македонија прогласила независност, а бројот на жители во Скопје уште повеќе се зголемува со оглед на политиката која ја воделе сите власти по осамостојувањето, со која секогаш највеќе се вложувало во главниот град. 

Кога зборуваме за Скопје, не можеме да не го споменеме спортскиот симбол на овој град. Уште пред втората светска војна, во Скопје постоеле клубови во најразлични спортови. Во периодот околу 20-тите години од минатиот век биле оформувани и првите спортски друштва. Фудбалот и тогаш, како и сега бил најважната споредна работа во светот. Додека во дел од државите во Европа веќе имало добро организирани фудбалски првенства, на територијата на Југославија се одржувале фудбалски турнири во кои учествувале по неколку екипи, па по систем на елиминации се утврдувало кој ќе биде шампион.

Македонија конечно добила прв претставник преку претставникот на потсојузот Скопје, а тоа била екипата на Победа Скопје. Но, Победа не успеала да ги мине ниту квалификациите за настап во првенството во 1929 година.

И покрај овој настап во квалификациите на Скопска Победа, сепак како прв официјален настап на Македонска екипа се смета настапот на екипата на Граѓански од Скопје, екипа која до почетокот на првата светска војна настапувала два пати во првенството на Југославија. Паралелно со Југословенската лига, се одржувала и лигата на потсојузот Скопје, лига во која Победа еднаш била шампион, додека Граѓански славел 3 пати.

Зошто се задржуваме токму на овие два клуба?

За време на втората светска војна, Граѓански го сменил своето име во Македонија и во тој период настапувал во Бугарското првенство. Три години по крајот на војната, двете спортски друштва СД "Победа Скопје" и СД "Македонија Скопје" се фузирале и направиле единствено спортско друштво на кое решиле да му го дадат името на реката која тече низ Скопје, еден од симболите по кои градот е препознатлив во пошироки рамки. Симболично, во салата на киното "Вардар" на ден 22 јули 1947 година, официјално е формирано спортското друштво СД "Вардар", кое потоа прераснува во вистински спортски симбол и спортска гордост на овој град, а ова особено се однесува на фудбалскиот клуб кој бил дел од ова здружение. 

Во историјата останува запаметено дека прв претседател е Димче Беловски, а потпретседали биле Ѓорѓи Икономов и Александар Мартиновски.

Официјалната боја на клубот била сино-белата боја. 

Својата големина, спортското друштво Вардар за прв пат ја покажало кога по земјотресот во 1963 година, ги менува своите бои во црвено-црни, со тоа што црната боја е додадена како знак на солидарност кон жртвите од земјотресот. 

Во воведниов пост највеќе ќе се задржиме на фудбалскиот клуб Вардар, како еден од наважните претставници од истоименото спортско друштво. 

Веднаш по формирањето на фудбалскиот клуб, клубот буквално прераснува во претставник на цела Македонија во фудбалската лига на Југославија. Сите сакале да играат во Вардар, а и клубот имал највеќе средства во однос на останатите клубови од територијата на Македонија, па злобниците до ден денес знаат да кажат дека се форсирал како миленик на комунистичката партија во Македонија. Клубот полека ги освојувал симпатиите, не само на Скопјани туку и на сите Македонци. Првите резултатите биле забележани во младите категории, кога во 1949 година, Вардар го освоил младинскиот куп на Југославија. Клубот првото учество во сениорската лига на Југославија го остварува во сеоната 1947/48, но се пласира на 8 место од 10 екипи и испаѓа од лигата. Потоа се враќа во лигата во исто време со Работнички, момент од кога почнува ривалството на двете Скопски екипи. Работнички имал само блиц моменти во првата Југословенска лига, додека Вардар продолжил да ја испишува својата богата историја. Клубот повремено настапува во Југословенската лига, а својот прв впечатлив резултат го доживува кога го освојува Југословенскиот куп популарно наречен, Куп на Маршал Тито.

Екипта составена од  Часлав Божиновски, Петар Шулинчевски, Андон Дончевски, Славко Дацевски, Владо Николовски, Стојан Велковски, Тоде Георгиевски, Петар Анѓушев, Благоја Вучидолов, Мирко Илиевски, Павле Георгиевски, Раде Чапароски, Никола Бошалевски, Сократ Мојсов и Илија Мојсов , во финалето на купот одржан на ЈНА во Белград, го совладала Вараждински Вартекс со 2-1.

После овој голем успех, Вардар неосмнено прераснува во спортски бренд од територијата на Македонија. Во годината на земјотресот, Вардар ја завршува сезоната на последното место, но политичарите во Југославија донеле одлука клубот да остане во лигата, сметајќи дека така ќе се крене моралот на жителите на нашиот разурнат град кој претпрел огромна материјална штета, а и доста човечки загуби.

Вреди да се прочита текстот кој најдобро го опишува првиот спортски настан по земјотресот во Скопје, односно натпреварот меѓу Вардар и Динамо. 

Во таа сезона Вардар завршува на 11 место, од 14 екипи, пласирајќи се пред Хајдук од Сплит.

После сите овие настани Вардар веќе имал изградено голема база на навивачи, стадионите постојано биле полни, а особено за мечевите против екипите од големата четворка, гледачите доаѓале и неколку часови порано. Скопјани знаеле да ги ценат спортските успеси на Вардар. Помеѓу постарите жители на градот, ФК Вардар бил постојано главната тема на разговор. Не само што се следеле натпреварите, туку и на самите тренинзи на екипата имало публика колку што денес нема на прволигашките мечеви.

Вардар полека се етаблирал како редовен учесник во првата Југословенска лига, освојувајќи места на средината на табелата, се додека не се појавува златната генерација предводена од Дарко Панчев.

После неколку пласмани околу 5-тото место, Вардар конечно за прв и единствен пат станува шампион на Југославија во сезоната 1986/87 година, сезона проследена од низа контроверзии. Аферата Шајбер, односно наместените мечеви на неколку клубови во претходната сезона, случај по кој добиле казнени бодови за сезоната 1986/87, го носи Вардар на лидерското место и му носи дуел во Европа против Порто, во тогашното најсилно Европско фудбалско натпреварување, Купот на шампионите. Имињата кои со златни букви ќе останат испишани во историјата на клубот се:

Тони Савевски (57 настапи), Дарко Панчев (55), Драган Канатларовски (54), Вујадин Станојковиќ (53), Илија Најдоски (53), Венцо Симоновски (52), Мирко Петров (51), Чедомир Јаневски (47), Јовче Џипунов (45), Љупчо Лазаров (45), Никола Аврамовски (42), Бобан Бабунски (40), Благоја Тодоровски (30), Момчило Грошев (29), Зоран Трајчевски (29), Гоце Димовски (22), Горан Стојановиќ (19), Тони Анастасовски (16), Васил Рингов (15), Томче Трајановски (13), Суби Ајро (12), Слободан Горачинов (11), Јовко Бизимовски (8), Саша Ќириќ (7), Зоран Бошковски (5), Николчо Филипов (5), Љупчо Марковски (4), Милко Симовски (1) и Слободан Мутибариќ (1 настап).

Убедливо најдобар стрелец таа сезона секако беше Дарко Панчев со 39 постигнати гола, а втор на листата заврши Драган Канатларовски со 12 гола.

Во екот на формирањето на навивачките групи ширум Југославија, се формира и навивачката група на Вардар која е нераскинлив дел од ова спортско друштво. Како што веќе беше споменато Вардар и по самото формирање привлекувал повеќе од 10000 гледачи на домашните мечеви, оваа бројка се зголемувала со зголемувањето на успесите на клубот, а организирано бил следен уште по освојувањето на купот во 1961 година. Сепак почетокот на официјалното формирање на организирана навивачка група е на 4 јуни 1987 година, кога на мечот меѓу Вардар и Црвена Ѕвезда, за прв пат се појавува транспарент Комити на западната трибина, која останува симбол на Вардаровите навивачи.

Од тој момент Комитите се верна сенка на клубот, следејќи го и на домашните и на гостинските мечеви.

Вардар по големиот успех во Југословенска лига, полека ги распродава своите најдобри играчи. Мирисот на војната веќе се чувствувал во државите од СФРЈ. Идејата за суверена Македонија била секогаш поддржана од страна на Вардаровите Комити, па затоа западната трибина била првото место каде што било запалено Југословенското знаме, како знак дека и Македонија полека треба да размислува за прогласување незавиност. Црвена Ѕвезда предводена од Вардаровото дете, Дарко Панчев, успева да ја покори цела Европа во 1991 година. Ждребката посакува првиот меч во новото првенство да им биде против Вардар во Скопје. Натпревар кој е најавуван на големо во Скопје, натпревар пред кој цела недела биле пуштани летоци низ Скопје, што придонело мечот да се одигра во невидена атмосфера пред 30000 гледачи на Градскиот стадион во Скопје. 

Вардар победува со 1-0, а таа последна сезона од Југословенскиот фудбал, Вардар ја завршува на 6-тата позиција.

На крајот останува запаметено дека Вардар е 11-ти на севкупната табела на бодови од првенствата на Југославија.

Во почетокот на настапите во првенството на Македонија, Вардар нема никаква конкуренција. Фудбалот станува хит ни целата територија на независна Македонија. Вардар досега не бил бодрен само од Скопјани. Вардар не бил симбол само на Скопјани. Вардар бил Македонска репрезентација во Југословенската лига, бодрен од сите Македонци, без разлика од кој град доѓале. Но, со осамостојувањето на Македонија и развојот на локал патриотизмот, развивањето на љубовта кон клубовите од останатите градови, транспарентите на Комитските екипи кои доаѓале надвор од Скопје, со текот на годините почнува да ги снемува. И самите навивачи на Вардар често влегуваат во судир со навивачките групи од другите градови, по што полека се оформува некој ривалитет меѓу Скопје и сите други градови, што се пренесува на натпреварите на ФК Вардар. Вардар во првите години по осамостојувањето има целосна доминација, завшувајќи ги првите три сезони со само два порази, и двата остварени во сезоната 1993/94. 

Во паметење останува и првиот фудбалски куп на Македонија, во кој новите конкуренти Вардар од Скопје и Пелистер од Битола пред полни трибини играат одличен меч, кој Жанко Савов го крунисува со погодок за првата куп-титула на Вардар.

Тоа што никој не го очекувал е падот на клубот кој настанува во наредните години. Доаѓа до смена на претседателот на ФСМ (Фудбалскиот сојуз на Македонија), па кормилото го превзема Љубислав Иванов-Ѕинго кој истовремено е претседател на ФК Силекс од Кратово. Силекс полека почнал да гради силен тим, а потпомогнат и од судиите успева да доминира во Македонскиот фудбал во наредните три години.

Вардар во овој период, не само што ги губи титулите, туку во државата систематски почнува да се работи на умртвување на тогаш силното тифо движење.

На натпреварите во воведните години стадионите постојано биле полни, а тоа особено важело кога Вардар гостувал во другите градови. 

Ѕинго воведува строги мерки за навивачите, а кулминацијата е доживеана кога поради незадоволство од судењето настанува огромен прекин на мечот Вардар-Силекс во 1997 година. Инцидентот кој бил запаметен дека е еден од најголемите во историјата на Македонскиот фудбал, донесол уште потешки времиња за навивачите ширум Македонија. Следува период во кој голем дел од мечевите во Македонското првенство се наместени. Сите овие настани биле причина за огромно намалување на бројот на публика нанатпреварите на Вардар. Интересно, по трите години владеење на Силекс, следуваат три години на владеење на Слога, по кои Вардар одново го враќа тронот. Дуелите со тогашниот конкурент Беласица од Скопје беа последните во кои гледавме полн Градски, а и во овие првенства остануваат чаршиските муабети дека мечевите во последните кола биле наместени. 

Ситуацијата во Вардар во првите години од новиот милениум и не беше баш најсјајна, иако клубот два пати ја подигна шампионската титула. 

И покрај се, клубот редовно настапува во Европа, притоа успевајќи да биде и на чекот од фудбалската Лига на шампиони, откако за само еден гол е елиминиран од Спарта Прага. За Европските мечеви на Вардар, ќе одделиме повеќе време во иднина, а особено ќе се задржиме на споменатиот квалификациски циклус.

Во време на големиот пад на Комити после внатрешните проблеми во групата и поделбата на Комити и Лојал фанс, почнува и вторглавото паѓање на фудбалскиот клуб.

Блокирани сметки, долгови кон играчите, голдови кон разни странки, немање пари за одење на гостување, спортиставени страни кои водат борба за превласт во клубот по кои голготата завршува со бојкоти на играчите, одвај скрпен состав и завршување на претпоследното место во сезоната 2010/11... Само Комити беа светлата точка во овие години, а во најтешките сезони самите го раководеа клубот, успевајќи да обезбедат минимални услови за истиот да ги одигра натпреварите. Голема благодарност и до збратимените навивачи од Германија, ултрасите на Шалке кои истотака помагаа со испраќање на финансиска помош за одржување на клубот.

Клубот во овој период го доживеа и најсрамниот пораз од 9-1 против екипа која веќе не постои, Милано од Куманово, пораз кој вечно ќе остане запаметен како најцрна дамка во поновата историја, но и за ова повеќе ќе напишеме во иднина. Беше освоена и една титула во Македонскиот куп, титула која истотака беше еден вид на договор првенство за куп, со екипата на Победа од Прилеп. 

Сите овие наместени резултато, долговите на клубот и пред се НЕ ПРАВИЛНОТО работење, придонесоа Вардар од гордост на Македонија, да падне на гордост на Скопје, а потоа и на рамниште на еден маалски клуб.

Клубот го откупи местото на Миравци (или се фузираше, како што многумина милуваат да кажат, иако тука немаше никаква фузија благодарение на дупките во Македонските закони) и остана во првата лига, потег кој уште толку наиде на осуда од голем дел од фудбалските фанатици ширум државава. И за тој дел ќе се прави муабет во друга прилика.

Клубот конечно беше спонзориран од Градот Скопје, нешто што требаше многу одамна да се случи. Ако во екс Југословенските републики се правеше се за да им се помогне на традиционалните клубови од соодветните земји, во Македонија овие клубови наидуваа на најголеми препреки од ФСМ (подоцна ФФМ), властите во државата, МВР итн, па првата лига на Македонија стана приватна лига на приватни клубчиња кои немаат навивачки бази. 

Вардар после 10 сезони успеа одново да стане шампион на Македонија, додека на првиот Европски меч се виде колкава е желбата за добар фудбал кај Македонскиот народ. Преполн Градски, нешто што не и успеало ни на Македонската репрезентација, околу 36000 гледачи му дадоа феноменална поддршка на Вардар, кој за жал одново остана еден гол покус од противникот. 

Вардар до оваа сезона застана на 7 освоени првенства на Македонија и 5 национални купови.

 Сите знаеме каква е ситуацијата во последните сезони. Вардар има најголем буџет во однос на останатите тимови, но останува впечатокот дека во клубот сеуште не се работи правилно.

Клубот нема никаков маркетинг, никаква реклама!

Трибините се празни, иако Вардар е прв на трибините. Сите работи кои се случија во минатото, придонесоа Вардар да загуби голем дел од своите фанови. Всушност клубот преостана да биде бодрен од дузина Комити и уште 100-тина фанови кои редовно го следат клубот од северната трибина. 

Како Вардар да ги врати гледачите на трибините?

Никој не може да тврди дека гледачите одново ќе бидат верна сенка на клубот како во екс Југославија, но клубот секако мора да почне поажурно да работи на тоа поле. Фудбалот се игра за публиката. Вардар има можност да ги игра натпреварите подоцна поради тоа што Градскиот стадион поседува рефлектори, но сепак се одбираат непопуларни термини, како што се 13 часот во недела. 

Клубската билетара во оваа сезона неколку пати порано ги затвори вратите, оневозможувајќи дузина фанови да стигнат до билети. 

Еден фудбалски фан во Македонија веќе си има слика дека нивото на Македонскиот фудбал е очаен, и сигурно нема луѓето да се вратат туку-така на стадион. За да го сменат своето мислење, најпрвин треба да почнат да одат на утакмици, а ако не бидат привлечени од некоја клубска реклама, тогаш како би дошле на стадион?

Еве како се прави тоа во соседна Србија...

Не бараме многу, доволно е да се поделат некои гратиси по Скопските училишта, доволно е да се пушти реклама на некое радио, на некоја телевизија, доволно е клубот да постави едно штандче на плоштад и да дели рекламен материјал... Луѓето сакаат да видат дека управата работи нешто, дека се надминати сите проблеми од изминативе 15 години, сите ујдурми кои беа направени од самите управи на клубот кои го донесоа на ова дереџе.

Градот Скопје, а и Самсоненко после нив, веќе 4-та сезона се во клубот.

Четири сезони поминаа, а клубот сеуште нема помошно игралиште.

Дали му доликува на еден гигант каков што се претставува дека е Вардар, да тренира во околните села, на теренчиња на кои досега еден куп повреди заработија нашите играчи? Дали доликува клубот да нема свои клубски простории? Да нема една академија каде што би се сместле младите играчи?

Сите сфаќаат дека клубот по "фузијата" со Миравци почна да работи практично од нула, но со буџетот кој го имаме во однос на другите требаше веќе да бидеме светлосни години понапред. 

Составот го градиме веќе 4 сезони и никако да се изгради една препознатлива ако ништо друго, прва постава. Конечно ситуацијата наликува дека почнува да се гради еден нов костур на клубот, така сите со нетрпение веќе ја очекуваме наредната полусезона.

После 4 години, се почна со градба и на спортскиот комплекс кој ќе биде во сопственост на клубот, но се тоа се прави тивко, без никакви информации, иако беше одамна најавено. 

Тоа што е најголем проблем е што во ова модерно време, клубот многу малку споделува информации по интернетот. Клубот немаше веб страна долго години, па беше направена смешна веб страна, а и денеска, истата многу малку се ажурира. Македонското новинарство секако е паднато на најниско ниво, нема вистински критичари, а без критика, не може да има успеси. Ние ги поздравуваме успесите на управите, но сепак ќе бидеме и најголеми критичари на нивните погрешни постапки, и тоа ќе биде целта на овој блог.

Жалосно е што ја нема страста кон Вардар помеѓу помладите генерации. Останаа само 150-тина Комити како чувари на светото име и уште 100-тина други верни фанови од северна трибина. Ќе пробаме одново да им ја всадиме љубовта кон Вардар на младите генерации, нешто што ние сме го добивале кога како мали ќе не однеселе да гледаме некоја утакмица. Да се биде Вардарец, не значи да се оди само на наважните утакмици во сезоната, а најмалку да одиш само на Европските мечеви и да си дадеш за право да плукаш по се живо и диво во клубот. Во случајот кога ќе се наежиш на атмосферата од Комити, кога ќе се радуваш за секоја победа и ќе тагуваш после секој пораз, кога барем еднаш во денот низ глава ти минува некоја мисла поврзана со Вардар, кога во текот на денот си потпевнуваш песни поврзани за Вардар, кога ја следиш секоја утакмица и ги знаеш сите играчи на Вардар, кога на тетратките од школо си пишуваш ФК Вардар на кориците (а не имиња на странски клубови како останатите деца), кога децата ги носиш на натпревари и уште од мали ги учиш за кого треба да навиваат, кога и да пропуштиш натпревар цело време се обидуваш барем да го следиш резултатот, кога те нервира секој неправеден лош збор кажан за твојот клуб, е тогаш можеш дека си прав Вардарец. За жал, такви се се помалку.

За почеток, ќе ја одработиме нивната работа и ќе го најавиме Скопското дерби меѓу ВАРДАР и РАБОТНИЧКИ, кое во недела на 30.12.2014 од 17 часот ќе се одигра на Градскиот стадион во Скопје . Мечот ќе биде зачинет со спектаклот кој го најавуваат Лојал Фанс кои ќе слават 15 години постоење. 

Работнички е во одлична низа од 8 победи после последниот меѓусебен дуел, а тоа многу се должи на игрите на Ацо Стојков. Стојков е играч кој беше лесно пропуштен од нашата управа, која му нудеше смешна плата и пропушти да му го пропушти договорот.

Се надеваме дека Хамбарџумијан ќе успее да го спречи налетот на Стојков во недела, се надеваме дека ќе видиме еден фудбалски празник и секако, очекуваме 3 нови бодови на нашето бодовно салдо. 

Во останатите блогови, ќе се запознаеме и со останатите членови на СД "Вардар".